Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ

Ήταν μεσημέρι Σεπτεμβρίου θυμάμαι που τα βήματα μου με οδήγησαν στην καφετέρια «Μόσταρ» όπου θα συναντούσα τον Αντώνη και τη Μαρία.. Ο λόγος; Να πιούμε επιτέλους εκείνον τον καφέ που λέγαμε ένα μήνα κοντά!

Η ημέρα ήταν ηλιόλουστη, η ζέστη καλά κρατούσε και εμείς κάτσαμε εκεί.. στο τραπεζάκι δίπλα στη θάλασσα. Αρχίσαμε να λέμε τα νέα μας, η Μαρία έβγαλε τα μουστοκούλουρα που είχε φτιάξει με τα χεράκια της και εγώ άρχισα να γεμίζω τα ποτήρια με το νερό.. και κάπου εκεί ανάμεσα στο νερό, στον ήλιο και στα μουστοκούλουρα ακούω τον Αντώνη να λέει: «Βασικά θέλαμε εδώ και ημέρες να σου πούμε κάτι αλλά αυτά δε λέγονται από το τηλέφωνο».

Ρωτάω εγώ τότε: «Τι»

Και ο Αντώνης μου απαντάει: «Τι θα κάνεις 28η Οκτωβρίου»;

«Τίποτα! Φέτος δεν έχω να καλύψω και την παρέλαση» του απαντάω.

«Ωραία. Σε περιμένουμε Σέρρες. Παντρευόμαστε» ακούω να μου λέει και μένω με το μπουκάλι στο χέρι να κοιτάω σαν χαζή.. Παίζει να είπα μόνο ένα «αλήθεια;» πριν αρχίσω να χαίρομαι και να εύχομαι και να προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι ειπώθηκε μόλις πριν λίγο..

Δεν το σκέφτηκα στιγμή.. «Θα έρθω» αναφώνησα και συνέχισα: «Με το καλό»!

Λίγη ώρα αργότερα ήρθε και η Ελένη με το Χρήστο, η Ιωάννα και η Γιάννα με τον Γιάννη και αρχίσαμε να μιλάμε για το πώς θα πάμε Σέρρες.. Η Ιωάννα λοιπόν προτείνει να πάμε με το αυτοκίνητο της αντί να ταλαιπωρούμαστε με τρένα, λεωφορεία κτλ. Συμφωνούμε εγώ η Ελένη και ο Χρήστος και το αφήνουμε στην άκρη.. θα μιλήσουμε και εκείνες τις ημέρες..

Η ώρα περνάει η Μαρία μας δείχνει το νυφικό, η συζήτηση συνεχίζεται και ο καφές τελειώνει.. Φεύγω από την καφετέρια με ένα χαζό χαμόγελο χαράς.. Άλλοι δύο καλοί φίλοι που παντρεύονται σκέφτομαι... Και σε λιγότερο από ένα μήνα οι Σέρρες μας περιμένουν..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου