Όταν πριν 4 χρόνια σε γνώρισα δε μπορούσα να φανταστώ ότι η σχέση μας δε θα έμενε μόνο στο επαγγελματικό αλλά θα προχωρούσε και σε προσωπικό επίπεδο.. Βλέπεις πέρα από διατροφολόγος μου είσαι και φίλη μου και ψυχολόγος μου και με βοήθησες πολύ σε αυτόν τον αγώνα που είχα να αντιμετωπίσω..
Ξέρεις; Ακούω από κάποιους ότι η διατροφολόγος μου με κρίνει, δε με πιστεύει ότι δεν έφαγα, με ειρωνεύεται κ.α. Και σκέφτομαι ότι μαζί σου δεν ένιωσα ποτέ αυτό το αίσθημα.
Πάντα ένιωθα άνετα να σου μιλήσω, να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου, τις παρασπονδίες μου, να κάτσουμε να συζητήσουμε τι επιθυμώ τη δεδομένη χρονική στιγμή και πως μπορούμε να το εντάξουμε στη διατροφή μου. Δεν ένιωσα καμιά φορά τη στέρηση, την επίκριση, το να μη νιώθω τελικά ο εαυτός μου..
Αναλογιζόμενη το μέλλον ξέρω ότι κάποια στιγμή θα σταματήσουμε τη διατροφή οριστικά αφού θα επιτευχθεί ο στόχος μου. Και μπορεί με αυτή την καραντίνα και με αλλά προσωπικά θέματα να έχουμε πάει λίγο πίσω στο στόχο όμως όπως είδα και κάπου: «Μη φοβάσαι να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Είναι μια ευκαιρία να χτίσεις κάτι καλύτερο αυτή τη φορά».
Επανερχόμενη στο παρόν κοιτάω ξανά και ξανά τη φωτογραφία μας. Τα συναισθήματα μου είναι τόσα πολλά που δε νομίζω ότι μπορώ να τα εκφράσω σε ένα κείμενο μου ή και να τα εξέφραζα θεωρώ ότι θα χρειαζόμουν άπειρες σελίδες..
Εν κατακλείδι χαίρομαι που γνώρισα μια άψογη επαγγελματία, έναν όμορφο άνθρωπο, μια καλή ψυχή και μια δυνατή γυναίκα.
Γιατί θέλει δύναμη να μπορείς να είσαι εντάξει στη δουλειά σου, να την αγαπάς, να παραμερίζεις τα προβλήματα σου και να στέκεσαι άγρυπνος φρουρός και συμπαραστάτης στον καθημερινό αγώνα των ανθρώπων απέναντι στην ασθένεια των κιλών...
Και αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ανεξάρτητα από το πως θα τα φέρει η ζωή είσαι από τους ανθρώπους που θα επιδιώξω να κρατήσω επαφή. Γιατί η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη μεταξύ δυο ανθρώπων όταν κερδίζονται μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο..
Στα καλύτερα λοιπόν που θα έρθουν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου