Η δικιά μου ηρωίδα με κράτησε εννιά μήνες μέσα στην κοιλιά της και έκλαψε όταν με κράτησε πρώτη φορά στην αγκαλιά της.
Η δικιά μου ηρωίδα ξενύχτησε κάθε βράδυ που ήμουν άρρωστη ή εγώ ή τα αδέρφια μου μέχρι να μας πέσει ο πυρετός. Και ξενυχτούσε κάθε βράδυ μέχρι να γίνουμε καλά και ας είχε το πρωί να πάει στη δουλειά και να συμμαζέψει και το σπίτι της.
Η δική μου ηρωίδα προτιμούσε να μη φάει εκείνη από το να μη φάμε εμείς. Και πάντα μοίραζε το τελευταίο της κομμάτι ισάξια σε όλα τα παιδιά της.
Η δική μου ηρωίδα παραμελούσε τα δικά της «θέλω» και τις δικές της ανάγκες για να είμαστε εμείς πλήρεις. Να μη μας λείπει τίποτα.
Η δική μου ηρωίδα χαιρόταν πάντα με τη χαρά μας και λυπόταν με τη λύπη μας.
Η δική μου ηρωίδα ξέρει τα πάντα για εμάς πριν από εμάς. Τι μας απασχολεί, τι σκεφτόμαστε. Και πάντα είναι εκεί να μας δώσει λύσεις, να μας συμβουλέψει, να μας βοηθήσει να ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε μακριά της. Να σταθούμε στα πόδια μας και εκείνη άγρυπνος φρουρός μας παρακολουθεί από μακριά, έτοιμη να μας βοηθήσει όποτε τη χρειαστούμε.
Η δική μου η ηρωίδα έχει μια μεγάλη καρδιά που μπορεί να κατανοεί, να συγχωράει και δεν παύει ποτέ να αγαπάει.
Η δική μου ηρωίδα είναι γυναίκα, είναι μάνα, είναι φίλη.
Η δική μου ηρωίδα έχει το όνομα Μαρία και είναι η μαμά μου. Εκείνος ο άνθρωπος που παρότι έχασε το σύζυγό της στέκεται επάξια και σαν μάνα και σαν πατέρας σε όλους μας.
Η δική μου ηρωίδα. Που ήταν, είναι και θα είναι ελπίζω για πολλά χρόνια ακόμα δίπλα μας.
Χρόνια πολλά μανούλα μου! Να σε χαιρόμαστε και πάντα να γεμίζεις μόνο υπερηφάνεια για εμάς! Πολύχρονη να είσαι γεμάτη υγεία και να συνεχίζεις να είσαι για πολλά χρόνια ακόμα δίπλα μας! Σε αγαπάω και σε αγαπάμε πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου