ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ

Το να χάνεις 78 κιλά σίγουρα δεν είναι εύκολο πράγμα. Πόσο μάλλον όταν από μικρό παιδί έχεις πολλά κιλά και η εικόνα που διαμορφώνεις μετά και το συνεχόμενο bullying μόνο αρνητική είναι για τον εαυτό σου. Το να χάσεις λοιπόν αυτά τα κιλά χωρίς να καταφύγεις σε κάποια εγχειριτική μέθοδο σίγουρα ακούγεται δύσκολο και είναι όντως. Θέλει πολύ δύναμη, πειθαρχία, θέληση και αποφασιστικότητα και φυσικά να έχεις την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη από τους οικείους σου για να καταφέρεις να επιτύχεις το στόχο σου.

Σήμερα, Τετάρτη 3 Ιουλίου, είχα την ευκαιρία να φιλοξενηθώ στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου «Μαζί σου» και να μιλήσω για λίγα λεπτά για το πώς είναι να είσαι παχύσαρκος άνθρωπος και πόση προσπάθεια θέλει να απαλλαγείς από τον εθισμό του φαγητού, αφού και στη δική μου περίπτωση το φαγητό ήταν ένας εθισμός. Ένα καταφύγιο όταν δεν ήμουν καλά συναισθηματικά. Πίστευα ότι τρώγοντας θα χόρταινα αυτή την ανάγκη που είχα να νιώσω λίγο καλύτερα. Ήμουν και λίγο λιχούδα, αγαπούσα και το φαγητό και έτσι τα χρόνια περνούσαν και εγώ ποτέ δεν κατάφερνα να χάσω τα κιλά μου. Έκανα κάποιες δίαιτες, όμως μετά από λίγο τα έπαιρνα πάλι. Λένε όμως ότι όταν αφήνεις κάτι τόσο σε αφήνει και αυτό. Έτσι έγινε και με την περίπτωση μου.

Αφέθηκα στη μοίρα μου και άρχισα να τρώω χωρίς να με νοιάζει το μετά. Έτρωγα και ένιωθα ευτυχισμένη. Κάθε βράδυ σχεδόν έτρωγα πιτόγυρα, πατατάκια, γλυκό και φυσικά έτρωγα αρκετά καλές μερίδες φαγητού για μεσημέρι. Αφηνόμουν και πίστευα ότι έτσι είμαι ευτυχισμένη. Και η ζυγαριά ανέβαινε και έφτανα να ζυγίζω 145 κιλά και να έχω πλέον προβλήματα και στην καθημερινότητά μου. Δε μπορούσα να περπατήσω, δε μπορούσα να αναπνεύσω, δε μπορούσα να χαρώ τη ζωή μου και τα νιάτα μου.


Μέχρι που έφτασα 30 χρονών και είχα ήδη χάσει κάποια κιλά απλά κόβοντας το junk food και αφήνοντας στην άκρη την καθιστική ζωή που είχα. Έτρωγα πιο μικρές μερίδες, άρχισα να γυμνάζομαι και μου άρεσε όλο αυτό. Όμως δυστυχώς αν δεν πας σε κάποιον ειδικό και στη δική μου περίπτωση, αν δε γνώριζα τη φίλη μου και διατροφολόγο Σάρρα Ψυχούλα δε θα έπαιρνα την απόφαση να μπω σε πρόγραμμα διατροφής. Βλέπεις είχα απογοητευτεί με τις κατά καιρούς δίαιτες οι οποίες με έκαναν να χάνω και να παίρνω και ξανά τα ίδια. Έτσι μπήκα σε πρόγραμμα διατροφής και έχασα 40 κιλά εκ των οποίων τα 26 ήταν καθαρό λίπος, αφού όταν ξεκίνησα διατροφή πάνω στο σώμα μου είχα 52% λίπος, ζύγιζα 107 κιλά και τώρα έχω 26% λίπος και ζυγίζω 67 κιλά. Μα το σημαντικότερο όλων είναι ότι έμαθα να τρέφομαι πια σωστά. Και το κυριότερο; Έμαθα να πειθαρχώ στον εαυτό μου. Ένα κιλό βάζω, ξέρω πια πώς να το χάσω και να μείνω σταθερή στα κιλά μου. Δε λένε άδικα ότι η διατροφή είναι το 70% και η γυμναστική το 30%.

Πλέον κοιτώντας πίσω μετανιώνω που άφησα τον εαυτό μου και έκανα τόσο κακό στην υγεία μου προσθέτοντας επιπλέον βάρος πάνω μου. Ακόμα δεν είμαι τέλεια και ούτε θα είμαι ποτέ. Απλά πλέον προσπαθώ να τρέφομαι σωστά, να γυμνάζομαι για να «δέσει» το κορμί μου και γενικά να ακολουθώ μια πιο υγιεινή ζωή. Όσο για τις ραγάδες μου έμαθα και αυτές να τις αγαπάω γιατί κάθε μία από αυτές είναι ένα σημάδι του παρελθόντος μου. Ένα σημάδι που θα μου δείχνει πάντα τα λάθη μου. Το ίδιο φυσικά και οι φωτογραφίες οι οποίες πάντα θα με αποτρέπουν ώστε να αφήσω τον εαυτό μου να ξεφύγει και να φτάσει ξανά τόσα πολλά κιλά.

Και όσο για το λόγο που θέλησα να μοιραστώ κάτι τόσο προσωπικό μου αρχικά στη σελίδα μου στο Facebook και έπειτα στην εκπομπή της κυρίας Στεφανίδου ήταν γιατί ήθελα να περάσω το δικό μου μήνυμα. Να δώσω ελπίδα στους ανθρώπους που πολεμάνε με το βάρος τους. Να τους κάνω να πιστέψουν στον εαυτό τους. Να τολμήσουν να αλλάξουν τη ζωή τους. Να βρούνε έναν διατροφολόγο που θα τους εμπνέει εμπιστοσύνη. Να γραφτούν σε ένα γυμναστήριο. Να πολεμήσουν, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο άλλο θέμα υγείας για το υπερβολικό βάρος, να απαλλαγούν από τα κιλά. Όλα είναι στο μυαλό μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή, πείσμα και θέληση! Όταν ο άνθρωπος θέλει τότε και μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά.

Και να σας πω και ένα μυστικό που ίσως να σας βοηθήσει όπως εμένα; Πριν αποφασίσω να ξεκινήσω διατροφή ο μικρός μου αδερφός είχε κολλήσει μια φωτογραφία μου από τη μοναδική φορά στη ζωή μου που ήμουν λεπτή στο ψυγείο και την έβλεπα πρωί –βράδυ. Και έτσι ασυναίσθητα εντυπώθηκε στο μυαλό μου αυτή η εικόνα και με βοήθησε να πάρω τη μεγάλη απόφαση.