Αν η ευτυχία έχει πρόσωπο τότε επιλέγω το πρόσωπο των μαθημάτων, της απογοήτευσης, της απαισιοδοξίας, της μιζέριας...
Θα μου πεις: «Μα καλά... Εσύ τα κάνεις αντίθετα; Δε γίνεται αυτό..»
Και όμως γίνεται... Σκέψου ότι όλα αυτά τα συναισθήματα εναλλάσσονται καθημερινά..
Απρόβλεπτες οι αλλαγές, συνηθισμένη η καθημερινότητα.. Λύπη και χαρά πάνε μαζί μα κάποιες φορές και χωριά..
Πόσα συναισθήματα άραγε να χωράνε σε μια ημέρα; Μάλλον πολλά... Όπως και οι στιγμές μας.. Τόσο μικρές, τόσο σημαντικές, τόσο φευγαλέες.. Λες και το κάνουν επίτηδες.. Δε θέλουν να μείνουν προτιμάνε να φύγουν, να χαθούν, να μείνουν ανάμνηση.. Μένουν όμως;; Όχι, δε μένουν, γιατί δεν τις ζούμε..
«Μα τι λες.. Ταιριάζουν τα συναισθήματα με τις στιγμές», σίγουρα θα αναρωτιέσαι..
«Ναι φυσικά» θα σου απαντήσω.
Γιατί η στιγμή είναι συναίσθημα και το συναίσθημα στιγμή.. Συναίσθημα για αυτά που ζεις, στιγμή για το τώρα.. Όχι το πριν, όχι το μετά, απλά το τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου