ΟΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ

Φύσηξε με δύναμη τον καπνό από το τσιγάρο.. Κοίταξε από το αμάξι τα φώτα της πόλης πως απλώνονταν μέσα στο σκοτάδι.. Είχε μια παράξενη ηρεμία αυτή η νύχτα.. Μια γλύκα που όμοια της δεν είχε δει ξανά ο χειμώνας.. Η θάλασσα ήρεμη καθρέφτιζε τη βουή της πόλης..

Κοίταξε το κινητό της.. Κανένα σημάδι από εκείνον.. χαμογέλασε. Τι περιμένει άραγε από έναν άνθρωπο που γνώρισε μόλις πριν λίγες εβδομάδες;

Ναι της άρεσε το χαμόγελο του, τα μάτια του, οι κινήσεις που έκανε για να την εντυπωσιάσει.
Άκουσε τα λόγια του γιατί την παρούσα φάση είχε ανάγκη να τα ακούσει.. Άφησε τον εαυτό της να δοθεί για ακόμα μια φορά..

Πήρε μια μεγάλη ρουφήξια από το τσιγάρο και άρχισε να σκέφτεται τις σχέσεις της μια προς μια, τόσο σε φιλικό όσο και σε ερωτικό επίπεδο.. Πόσοι άνθρωποι πέρασαν από τη ζωή της άραγε; Πολλοί, πάρα πολλοί.. Οι περισσότεροι επέλεξαν να φύγουν και κάποιοι -ελάχιστοι- έμειναν..
Ποιοι από αυτούς έμειναν τελικά στα δύσκολα; Όταν εκείνη τους είχε ανάγκη; Ποιοι ήταν εκεί να την κάνουν μια αγκαλιά όταν έκλαιγε με αναφιλητα; Ποιοι ήρθαν να τη δούνε έστω για πέντε λεπτά γιατί το ένιωσαν, γιατί ήθελαν να τη δούνε χωρίς να τους το ζητήσει; Ποιοι καθόταν με τις ώρες στο τηλέφωνο να της δείξουν ότι η ζωή είναι όμορφη όταν την έπιανε η κατάθλιψη; Ελάχιστοι ναι.. Οι υπόλοιποι ήταν για τα εύκολα, για τις πλάκες, για τη διασκέδαση, για την πάρτη τους.. και όταν εκείνη αποφάσισε να κοιτάξει την πάρτη της έφυγαν όλοι από κοντά της... Ίσως γιατί δεν έμαθε ποτέ της να λέει όχι..

Άρχισε να αναθεωρεί τη ζωή και τους στόχους της. Όχι δεν ήταν ότι δεν είχε βρει τον εαυτό της, απλά έπρεπε να τον βρει ολοκληρωτικά. Συγκέντρωσε πέντε στοιχεία του χαρακτήρα της και έθεσε τις βάσεις για τρία πράγματα που ήθελε να κάνει στο μέλλον.. Αυτά που τη γεμίζουν και την κάνουν να είναι ευτυχισμένη...

Και τότε συνειδητοποίησε ότι αυτά τα πράγματα που τη γεμίζουν έχουν να κάνουν με εκείνη και όχι με τον κάθε τυχαίο περαστικό από τη ζωή της.. Δεν είχε ανάγκη κανέναν για να σταθεί στα πόδια της. Είχε ανάγκη την ίδια...

Κοίταξε ξανά το κινητό της.. Είδε μήνυμα του.. γέλασε δυνατά αυτή τη φορά. Ήταν σίγουρη πια.. Έπρεπε να βρει τον τρόπο να γίνει εκείνη που ήταν πραγματικά και τον είχε ήδη βρει και εκείνος και κάθε εκείνος δεν ήταν μέσα στα σχέδια της, στα όνειρα της...

Είναι σοκ να συνειδητοποιείς ότι χάνονται άνθρωποι έτσι ξαφνικά από τη ζωή σου, είναι όμως μεγαλύτερο σοκ να χάνεις τον εαυτό σου για τον καθένα. Πρέπει να μάθεις να λες όχι, να επιλέγεις τους ανθρώπους που θα τους δώσεις χώρο να είναι στη ζωή σου.. Να στηρίζεσαι στις δυνάμεις σου και οποίοι έρθουν και θελήσουν να μείνουν θα αγαπήσουν αυτό που ήδη είσαι και θα θελήσουν να το βελτιώσουν, όχι να το αλλάξουν και να το προσαρμόσουν στα μέτρα τους...

Πέταξε το τσιγάρο, έκλεισε το παράθυρο, έβαλε τη μουσική δυνατά και έβαλε μπρος.. Χαμογέλασε, πήρε τη φίλη της και κίνησε για το σπίτι της.. Μια νέα διαφορετική ημέρα είναι προ των πυλών και εκείνη πρέπει να την αρπάξει από τα μαλλιά.. Και εκείνη και την κάθε ημέρα της από εδώ και στο εξής...

Γιατί έτσι είναι.. Όταν μάθεις να στέκεσαι στα πόδια σου, όταν μάθεις ποιος/α είσαι, όταν ξέρεις τι θέλεις και τι ζητάς κανείς μα κανείς δε μπορεί να σε κάνει ο,τι θέλει. Ο πρωταγωνιστής της ζωής σου είσαι εσύ και οι κομπάρσοι αρκούνται απλά σε εκείνο τον μικρό, τιποτένιο, ρόλο τους...