Τρίτη 23 Μαΐου 2017

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Χθες, Δευτέρα 22 Μαΐου, είχα την ευκαιρία μετά από ένα ρεπορτάζ στο Κόκκινο Σπίτι, να κάνω μία βόλτα στην παραλία με τα πόδια για να πάω σπίτι μου.. Το «ήθελε» και η βραδιά, αφού όλα ήταν τόσο ήρεμα..Σαν να μη συνέβη ποτέ η καταιγίδα της προηγούμενης ημέρας..

Ζευγαράκια περπατούσαν αγκαλιά, γέλια και φωνές αντηχούσαν σε κάθε καφετέρια από παρέες, ενώ κάποιοι άλλοι απολάμβαναν το φαγητό ή το ποτό τους με θέα τον Ευβοϊκό.. Κάποιοι ψάρευαν, ενώ τα νερά ήταν τόσο ήρεμα και κάποιες βαρκούλες ήταν εκεί, αναμμένες με τα φωτάκια τους έτοιμες για την καθημερινή ψαριά.. Και από την άλλη υπήρχαν και κάποια σκυλάκια που είχαν αράξει στην παραλία και απολάμβαναν τον ύπνο τους.

Στάθηκα και χάιδεψα ένα από αυτά για αρκετή ώρα.. Κάποιοι με κοιτούσαν παράξενα, κάποιοι χαμογέλασαν, κάποιοι το χάιδεψαν, κάποιοι άλλοι αδιαφόρησαν και κάποιοι άλλοι «σιχάθηκαν» και έφυγαν μακριά... Αυτούς τους τελευταίους απλά τους αγνόησα.. Θαρρείς και είναι καθαρότεροι από τον Τάσο ή τον Πέτρο (σ.σ. 2 από τα πιο γνωστά και συμπαθή σκυλάκια) ή πόσα ακόμα...

Ένα ελαφρύ αεράκι και ένα τηλέφωνο με επανέφερε στην πραγματικότητα.. Πρέπει να γυρίσω σπίτι να ετοιμάσω και το άρθρο μου..

Γύρισα σπίτι νιώθοντας αρκετά όμορφα.. Βλέπεις, αυτή η βόλτα δίπλα στη θάλασσα μου έκανε πολύ καλό.. Με ηρέμησε, με έκανε να ζήσω κάποιες στιγμές λες και δεν ήμουν μέσα στην πόλη, να απαλλαγώ από το άγχος και την κούραση της καθημερινότητας, να ξεφύγω για λίγο από τη ρουτίνα, να ονειρευτώ, να πάρω δύναμη για να μπορώ να συνεχίσω.. Στο δικό μου παράδεισο, εκείνον που έχει θάλασσα ή βουνό, όπου και αν βρίσκεται. Ακόμα και αν είναι μία σκάλα με πολλά δέντρα που το ένα έχει ενωθεί με το άλλο.. Και αυτός παράδεισος θεωρείται..


Βρείτε λοιπόν και εσείς τους δικούς σας «επίγειους» παραδείσους, επισκεφθείτε τους μόνοι σας ή με τους αγαπημένους σας και θα δείτε.. Όλα θα γίνουν και να είστε σίγουροι ότι η επόμενη ημέρα σας θα είναι διαφορετική, πολύ διαφορετική.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου