Η ΛΑΜΨΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Ο λύκος της Εύας, το γουρουνάκι της Κατερίνας,
η καμηλοπάρδαλη της Γιάννας
και ο αστερίας μου...

Η παρακάτω ιστορία αποτελεί κομμάτι της προόδου που δώσαμε μαζί με τις συμφοιτήτριες μου Γιάννα Κανατά, Εύα Παπαναγιώτου και Κατερίνα Ράγκου, για το μάθημα Κουκλοθέατρο στο ΔΙΕΚ Χαλκίδας.

Και επειδή σαν άνθρωπος έχω μάθει να συνεργάζομαι, θέλω να πω και από το μπλοκ μου ένα μεγάλο ευχαριστώ στα κορίτσια για την άψογη συνεργασία που είχαμε και κυρίως τον καταιγισμό ιδεών που ακολούθησε τόσο για τη συγγραφή της ιστορίας όσο και για την υλοποίηση της παράστασης...

Ακόμα, ειδικές ευχαριστίες στη Γιάννα για την υπέροχη ζωγραφιά της, που συμπλήρωσε το σκηνικό από πίσω από τη σκηνή του κουκλοθέατρου!

Καλή ανάγνωση

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα μακρινό δάσος ζούσαν χαρούμενα τρία μικρά ζωάκια.

Κάθε βράδυ οι τρεις φίλοι ανέβαιναν στην κορυφή του λόφου και κοίταζαν τον ουρανό που φωτίζονταν από τα χιλιάδες αστέρια.

«Πω, πω κοιτάξτε πόσα πολλά αστέρια έχει ο ουρανός» έλεγε η καμηλοπάρδαλη.

«Ναι και φωτίζουν τόσο όμορφα τη γη» απαντούσε το το γουρουνάκι.

Ο λύκος δε μίλησε, απλά έβγαλε μία δυνατή κραυγή και κούνησε την ουρά του, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι συμφωνούσε μαζί τους.

Ένα βράδυ οι τρεις φίλοι ανέβηκαν στο λόφο. Όμως...ένα ασυνήθιστο σκοτάδι επικρατούσε. Τα αστέρια έλειπαν και ο ουρανός ήταν πολύ μαύρος.

«Μα τι συνέβη» αναρωτήθηκε ο λύκος χαμηλώνοντας λυπημένα το κεφάλι του.

«Πάμε να βρούμε τον βασιλιά των αστεριών και να μάθουμε» είπε το γουρουνάκι.

Έτσι οι τρεις φίλοι ξεκίνησαν για να πάνε στο φάρο, εκεί όπου ζούσε ο βασιλιάς .

Όταν όμως έφτασαν μία δυσάρεστη έκπληξη τους περίμενε. Ο φάρος ήταν σβηστός και μία πολύ παράξενη ηρεμία επικρατούσε. Χτύπησαν την πόρτα, όμως δεν πήραν καμία απάντηση. Και χτύπησαν ξανά και ξανά όμως πάλι τίποτα. Δεν τους άνοιξε κανείς.

Τότε ο λύκος σαν πιο δυνατός αποφάσισε να ρίξει την πόρτα. Παίρνει φόρα και σπρώχνοντας δυνατά την πόρτα σπάζονταν την μπήκαν μέσα στο φάρο. Αυτο όμως που αντίκρισαν δεν τους άρεσε καθόλου.

Ο βασιλιάς βρίσκονταν δεμένος σε μία καρέκλα και ήταν πολύ ταλαιπωρημένος.

«Τι σου συνέβη» ρώτησε αναστατωμένη η καμηλοπάρδαλη τον βασιλιά.

«Μια κακιά μάγισσα ήρθε και έκλεψε τα αστέρια του ουρανού» είπε ο βασιλιάς.

«Πω, πω πρέπει να κάνουμε κάτι άμεσα» είπε το γουρουνάκι.

«Πάμε να τα ελευθερώσουμε» είπε ο λύκος και έτσι ξεκίνησαν όλοι μαζί για το σπίτι της μάγισσας που βρισκόταν στο πιο σκοτεινό μέρος του δάσους. Όσο όμως πλησίαζαν στο σπίτι της μάγισσας μία λάμψη που έβγαινε από το σπίτι της μάγισσας, άρχισε να τους τυφλώνει.

«Σίγουρα εδώ βρίσκονται τα αστέρια μου» είπε ο βασιλιάς.

«Πως θα μπούμε μέσα» ρώτησε ο λύκος.

Και ενώ τα τρία ζωάκια σκεφτόντουσαν πως θα μπούνε στο σπίτι, μία δυνατή κραυγή έσπασε την ησυχία της νύχτας. Η μάγισσα μην αντέχοντας τη λάμψη των αστεριών, άνοιξε την πόρτα και βγήκε τρέχοντας έξω φωνάζοντας: «Βοήθεια».

Τότε είδε μπροστά της τα τρία μικρά ζωάκια και τον βασιλιά και με κλάματα στα μάτια τους είπε: «Σας παρακαλώ κάντε κάτι. Δε μπορώ το τόσο φως. Με καίει».

Ο βασιλιάς τότε γύρισε και της είπε: «Θα σε βοηθήσουμε μόνο αν υποσχεθείς ότι δε θα κάνεις ξανά κακό στον κόσμο και ούτε θα πειράξεις ξανά τα αστέρια».

«Υπόσχομαι» είπε η μάγισσα.

Τότε ο βασιλιάς είπε «αστέρια φωτεινά, αστέρια μαγικά, ανεβείτε ψηλά και δώστε στον κόσμο το φως και τη χαρά» με τα αστέρια να ανεβαίνουν στον ουρανό χαρίζοντας απλόχερα το φως τους.

Τότε η μάγισσα δεν έκανε ποτέ ξανά κακό σε κανέναν και όλοι μαζί ζούσαν ευτυχισμένοι απολαμβάνοντας κάθε βράδυ τον έναστρο ουρανό.

Και εσείς παιδιά μου να θυμάστε ότι το φως μόνο λίγοι το αντέχουν, γιατί είναι το φως της καλοσύνης. Όσο πιο καλός λοιπόν είναι κάποιος τόσο πιο δυνατός θα είναι και στο φως..

Και το τραγούδι που συνόδεψε την ιστορία μας...