Κάποιες στιγμές τις μοιραζόμαστε με άλλους, κάποιες πάλι τις κρατάμε για τον ευατό μας.. Όλες όμως, όσοι έχουμε ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της ζωής, προσπαθούμε να τις ζήσουμε.
Κάτι τέτοιες πολύ όμορφες στιγμές έχεις την ευκαιρία να ζήσεις και τις γιορτινές ημέρες. Χριστούγεννα, Πάσχα αλλά και καλοκαίρι και γενικά τις περιόδους που η ζωή σου χαλαρώνει και επανέρχεται σε πιο αργούς ρυθμούς και μπορείς να συναντήσεις φίλους και να βγεις μαζί τους για έναν καφέ ή ένα ποτό σε μία πιο γλυκιά και χαλαρή ατμόσφαιρα..
Ακόμα όμως και με την οικογένεια σου να βρεθείς και να ζήσεις κάποιες οικογενειακές στιγμές όπως αυτές που ζούσες όταν ήσουν μικρός ή μικρή και τώρα που μεγάλωσες τις νοσταλγείς πάλι είναι από τις ωραίες στιγμές της ζωής σου.. Εκείνες που επιδιώκεις, που αναζητάς, που λαχταράς, που επιθυμείς...
Αυτές λοιπόν τις στιγμές είχα την ευκαιρία να ζήσω το φετινό Πάσχα. Από τη μία βρέθηκα με την οικογένεια μου και φάγαμε όλοι μαζί και γελάσαμε και περάσαμε καλά. Από την άλλη βρέθηκα με φίλες μου και φίλους που είχα πολύ καιρό να δω.. Τη Δήμητρα π.χ. είχα να τη δω μήνες λόγω απουσίας της στο εξωτερικό.. Την Καίτη λόγω δουλειάς στην Αθήνα. Τον Κώστα, τον Βλάσση και τον Ορέστη το ίδιο.. Η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις μας είχαν απομακρύνει..Αλλά και τις άλλες κοπέλες όπως την Ιωάννα και τη Γιάννα, παρά το γεγονός ότι τις έβλεπα καθημερινά, δεν είχε τύχει να τα πούμε έτσι, λίγο πιο χαλαρά...πιο πασχαλινά. Και ύστερα ήταν και ο Χρήστος και ο Κώστας και ο άλλος Κώστας με τη Σωτηρία και η Ελένη η κοπέλα του Χρήστου και ο Πέτρος..Πόσο καιρό είχαμε να βγούμε όλοι μαζί;
Ύστερα, φέτος πρώτη φορά πήρα και δώρα.. Μπορεί ο νονός μου να με έχει ξεχάσει από το δημοτικό αλλά φέτος ένα καλαθάκι από τη Γιάννα, μία λαμπάδα από την Ιωάννα και κάτι κοσμήματα από την Καίτη ήρθαν πολύ απρόσμενα, δίνοντας μου μεγάλη χαρά.. Όχι για το δώρο σαν δώρο αλλά για την κίνηση. Γιατί είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι σε σκέφτονται άνθρωποι και σε αγαπάνε και δε χάνουν στιγμή την ευκαιρία να στο δείχνουν...
Και κάπως έτσι κύλησαν αυτές οι ημέρες.. Συναντώντας φίλους και φίλες, μοιραζόμενη μυστικά, χαρές και νέα. Λέγοντας χρόνια πολλά και παίρνοντας το άγιο φως. Βλέποντας τα βεγγαλικά αλλά και ακούγοντας τις καμπάνες. Πρώτα τις στενάχωρες και ύστερα τις χαρμόσυνες. Γιατί έτσι είναι..Μετά από μία λύπη έρχεται η χαρά και ναι, αυτό είναι μία αισιόδοξη προοπτική..
Και ύστερα ήταν και η βόλτα στην παραλία.. Είτε πρωί, είτε βράδυ, η Χαλκίδα έσφυζε από ζωή.. Κοιτούσα τις καφετέριες γεμάτες, του γλάρους να πετάνε και τη θάλασσα να είναι ήρεμη, ενώ ο ήλιος χάριζε απλόχερα το φως του. Από την άλλη τα βράδια ο καιρός είχε τόση γλυκύτητα.. Χωρίς κρύο, με ήρεμη θάλασσα και ένα απίστευτο φεγγάρι καθώς και τη μυρωδιά των νυχτολούδων, αυτές τις πασχαλινές βραδιές τις ευχαριστήθηκα όσο περισσότερο μπορούσα..
Μόνο ένα ίσως γεγονός με στεναχώρησε και ξέρω ότι αυτό δεν αλλάζει αλλά και πάλι..ίσως, αν το δεις, είναι και αυτό μία στιγμή με έναν άνθρωπο αγαπημένο σου που μπορεί να μη βρίσκεται στη ζωή αλλά έστω και αυτή η επίσκεψη σου, σημαίνει κάτι... Νιώθεις κάτι. Είναι μία στιγμή σας..χαμένη στην αιωνιότητα θα έλεγα σαρκαζόμενη.
Πέραν όμως όλων αυτών έγιναν και κάποια άλλα πράγματα που μου απέδειξαν ότι η ζωή είναι ένας κύκλος και κάποια στιγμή αυτός ο κύκλος πρέπει να κλείσει. Και αυτό γίνεται.. απλά στην κατάλληλη ώρα..
Αν λοιπόν με ρωτήσεις πως πέρασα το Πάσχα μου θα σου πω...υπέροχα.. Δε θα το άλλαζα. Θα το ξαναζούσα όπως ακριβώς το έζησα.. Με τις ωραίες του αλλά και τις στενάχωρες στιγμές του. Ελπίζω και εσείς έτσι να το περάσατε το Πάσχα σας.. Γεμάτοι στιγμές, γεμάτοι αγάπη, γεμάτοι ελπίδα, γεμάτοι....από εσάς για εσάς...
Χρόνια πολλά σε όλους, με υγεία, αγάπη και ακόμα περισσότερη ευτυχία σε εσάς και τους ανθρώπους σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου