ΜΕΓΑΛΩΣΑ

Μεγάλωσα πια για να λέω «δεν πειράζει».

Μεγάλωσα πια για να κρατάω κακίες.

Μεγάλωσα πια για να ψάχνω τα «πως» και τα «γιατί».

Μεγάλωσα και κουράστηκα να αναλύω συμπεριφορές και να ψάχνω εξηγήσεις.

Μεγάλωσα πια για να μένω κολλημένη στο παρελθόν.

Μεγάλωσα πια για να (από) ζητάω την προσοχή των άλλων.

Μεγάλωσα πια για να ψάχνω ακόμα τον εαυτό μου.

Μεγάλωσα για να χαλιέμαι για ανούσια πράγματα.

Μεγάλωσα πια για να προσπαθώ να φέρνω κοντά μου ανθρώπους.

Μεγάλωσα και κουράστηκα πια να προσπαθώ να τους κρατήσω.

Μεγάλωσα ναι.

Και με «πειράζει» πια οτιδήποτε με χαλάει και δεν ταιριάζει με τη φιλοσοφία μου.

Και ναι, δε μπορώ πια να προσπαθώ να εξηγήσω τις συμπεριφορές των άλλων. Έτσι και αλλιώς ούτε εκείνοι θέλησαν να το κάνουν.

Δε ψάχνω πια την ταυτότητα μου, την έψαξα στην εφηβεία μου και έπειτα στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης μου.

Δεν προσπαθώ πια να κρατάω ανθρώπους στη ζωή μου. Όποιοι θέλουν μένουν, όποιοι δε θέλουν ώρα καλή στην πλώρη τους και αέρα στα πανιά τους.

Δεν είμαι συμβουλάτορας, δεν το παίζω κάποια. Είμαι ειλικρινής, είμαι αυθεντική, είμαι απλά εγώ.

Μεγάλωσα και πληγώθηκα. Μα ποιος δεν έχει πληγωθεί άλλωστε;

Αλλά έμαθα και όσο ζω συνεχίζω να μαθαίνω.. Και ευχαριστώ όσους με πλήγωσαν γιατί με έκαναν να γίνομαι κάθε ημέρα όλο και πιο δυνατή.

Μεγάλωσα πια για να στεναχωριέμαι για μικροπράγματα.

Μεγάλωσα και έμαθα ότι μόνο ο θάνατος σε πληγώνει αληθινά, βαθιά και ανεξίτηλα. Όλα τα άλλα απλά σου αφήνουν γρατζουνιές.

Μεγάλωσα πια για να αφήνω το χρόνο να πάει χαμένο, να (επι)μένω σε ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να μου προσφέρουν.

Μεγάλωσα πια για να μένω εγκλωβισμένη σε σύρματα και να φοβάμαι.

Μεγάλωσα πια για να σωπαίνω μπροστά στο άδικο.

Μεγάλωσα πια για να μην κάνω αυτό που θέλω, για να συμβιβάζομαι.

Μεγάλωσα και πια δε φοβάμαι τη μοναξιά. Έμαθα να ζω μαζί της. Και όταν την αποχωρίζομαι, είναι επειδή είναι επιλογή μου και όχι ανάγκη.

Μεγάλωσα πια για να μένω με απωθημένα και ανολοκλήρωτες επιθυμίες.

Μεγάλωσα και έμαθα να ζω και να αγαπώ σα να μην υπάρχει αύριο και χθες. Μόνο σήμερα.

Μεγάλωσα, το λίγο δε μου αρκεί. Θέλω το πολύ αλλιώς ας μην έχω τίποτα.

Μεγάλωσα για να συνεχίσω να δέχομαι στη ζωή μου μικρόψυχους, διπρόσωπους, κομπλεξικούς και τοξικούς ανθρώπους. Θέλω ανθρώπους να γελάνε, να αισιοδοξούν, να ελπίζουν, να μάχονται.

Μεγάλωσα και ωρίμασα.

Και πλέον όποιος δε μπορεί να σταθεί στο πλάι μου καλύτερα να φύγει. Μα αυτοί που ήθελαν να μείνουν ήρθαν και το απέδειξαν και με το παραπάνω..

Μεγάλωσα και απλά θέλω να είμαι εγώ.

Όπως ακριβώς είμαι. Ούτε με μία ατέλεια λιγότερη.

Γιατί ξέρω ότι ο καθένας και η καθεμία είναι μοναδικός και μοναδική και για αυτό δεν έχει νόημα να προσπαθώ να ξεχωρίσω...

Είμαι εγώ. Με όλα αυτά που με χαρακτηρίζουν, με όλα αυτά που συνθέτουν τη μοναδική πορεία της ζωής μου. Με όλα αυτά που δεν τα αλλάζω, με όλα αυτά που θέλω και ανυπομονώ να ζήσω..

Ναι, μεγάλωσα και νιώθω ελεύθερη....

Πάντα ήμουν βασικά...Απλά άργησα να το καταλάβω...