ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΡΗΤΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ «Ο ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ»

Η γνωριμία μου με το Σύλλογο Κρητών Ευβοίας «Ο Ψηλορείτης» ήρθε ένα απόγευμα του Οκτωβρίου. Βλέπεις, ήθελα από πέρσι να ξεκινήσω κρητικούς χορούς όμως δεν το πήρα ποτέ απόφαση. Φέτος, αποφάσισα να μην αφήσω ανεκμετάλλευτη αυτή την ευκαιρία. Όσο πιεσμένο και αν ήταν το πρόγραμμα μου θα τους ξεκινούσα πάση θυσία.

Έψαξα πληροφορίες, πληκτρολόγησα το τηλέφωνο και ήρθα σε επικοινωνία αρχικά με τη γραμματέα του Συλλόγου κυρία Ροδάνθη Λαμπράκη και ύστερα με την Πρόεδρο κυρία Αγγελική Καστρινάκη. Οι λεπτομέρειες ειπώθηκαν και εκείνο το απόγευμα του Οκτωβρίου πήγα με το μικρό μου αδερφό τον Πλούταρχο στο κτίριο όπου γίνονται τα μαθήματα, στην οδό Αντιγόνου 24, όπισθεν του Κολυμβητηρίου Χαλκίδας.

Ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα ήταν η κυρία Ροδάνθη και εν συνεχεία ο δάσκαλος των χορών κύριος Αντώνης Βεντούρης. Μετά γνώρισα και τους συγχορευτές μου και το μάθημα ξεκίνησε. Ο πρώτος χορός που μάθαμε ήταν ο σιγανός και ύστερα -έξι μήνες μετά- έχουμε μάθει τον τριζάλη, το χανιώτικο συρτό, τον πρινιώτη, τον λαζώτη, τη σούστα, το μικρό μικράκι, τον ζερβόδεξο, τον ξενομπασάρη και τόσους ακόμα που τώρα μου διαφεύγουν τα ονόματα τους  και που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν, παρότι σπούδαζα και πόσα χρόνια στην Κρήτη.

Όμως, κάπου εδώ, οφείλω να ευχαριστήσω για αυτή την εμπειρία το δάσκαλο μας αφού με υπομονή και επιμονή είναι εκεί και μας διδάσκει τον κάθε χορό με τη δέουσα προσοχή που του αξίζει, αναφέροντας μας παράλληλα την ιστορία του. Και είναι τόσο ενδιαφέρουσες οι ιστορίες και οι πληροφορίες κάθε χορού.  Έτσι και αλλιώς το να μαθαίνεις την παράδοσή σου, τις ρίζες σου, την ιστορία σου, αυτό και μόνο του είναι αρκετά ενδιαφέρον. Ε, αν έχεις και μία βοήθεια παραπάνω δε θα πεις όχι. Εν πάση περιπτώσει, τα μαθήματα όπως είπαμε ξεκίνησαν και κάθε μάθημα ήταν μία διαφορετική εμπειρία. Μία ακόμα χρήσιμη πληροφορία στη ζωή μου, από εκείνες που δε θες, αρνείσαι ρε παιδί μου να τις ξεχάσεις.

Και ύστερα ήρθε μία χριστουγεννιάτικη γιορτούλα, εκεί στο στέκι των χορευτών, όπου ο καθένας έφερε ότι ήθελε με κυριότερο όλων την καλή διάθεση. Και σε εκείνη τη βραδιά αποχαιρετήσαμε όλοι μαζί το 2016 και υποσχεθήκαμε να τα πούμε με ακόμα περισσότερους χορούς το 2017.

Ιανουάριο, ήρθε και η κοπή της πίτας και η εκλογή νέου ΔΣ του Συλλόγου, στο ξενοδοχείο Παλίρροια. Εκεί παρακολούθησα τις βραβεύσεις των νεοεισαχθέντων φοιτητών, άκουσα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όλες τις δράσεις του Συλλόγου, αυτά τα τρια χρόνια που στο τιμόνι του βρίσκεται η κυρία Αγγελική Καστρινάκη, με σημαντικότερη όλων την παράσταση του Ερωτόκριτου που ανέβηκε στο Μεγάρο Περιφερειακής Ενότητας Ευβοίας και ήταν δουλειά ενός χρόνου.

Εκεί  γνώρισα και τα μέλη του ΔΣ κυρία Ελένη Ξύδη, κύριο Μιχάλη Κλειδή, κυρία Αγγελική 

Φράγκου αλλά και μέλη εκτός ΔΣ όπως είναι η κυρία Ασπασία Παντελάκη. Ακόμα άκουσα τον συμπαθέστατο Βαγγέλη Τριανταφύλλου αλλά και τον Στέλιο Φαλιέρο να τραγουδάνε τα κάλαντα και όπως είναι φυσικό...ήταν μία εκδήλωση που πάλι άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Ακολούθησε άλλη μία κοπή πίτας, αυτή τη φορά στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Μύτικα άνωθεν του Ιπποδρόμου στο Ντερνέκι, μεταξύ των χορευτών. Χορός, γέλια, διασκέδαση, όλα κυριαρχούσαν σε μία παρέα που ενώθηκε για να περάσει καλά, εκείνο το κρύο βράδυ του Φεβρουαρίου.

Φωτογραφία της Ασπασίας Παντελάκη από το γαϊτανάκι του Συλλόγου στην παραλία

Και ύστερα ήρθαν και οι χοροί του Συλλόγου στην παραλία Χαλκίδας, στα πλαίσια του Θαλασσινού Καρναβαλιού 2017, ενώ ο Σύλλογος συμμετείχε μαζί με άλλους συλλόγους στα Γαϊτανάκια του Ευρίπου, πλέκοντας και εκείνος το δικό του παραδοσιακό γαϊτανάκι. Και κάπου εδώ, μιας και δεν κατάφερα εκείνο το πρωί να κατέβω παραλία να τους απολαύσω, ευχαριστώ την Ασπασία Παντελάκη για το θέαμα που μου πρόσφερε ανεβάζοντας βίντεο από τους χορούς του συλλόγου στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.

Ειδικά το Σάββατο που φορούσαν οι χορευτές και τις παραδοσιακές στολές ενώ η λύρα και τα τραγούδια ακούγονταν στην παραλία, ένιωσα και πάλι να βρίσκομαι στην Κρήτη, που τόσο αγάπησα όσο σπούδαζα και που εξακολουθώ να αγαπώ και μου έχει λείψει τόσο πολύ. Όμως εκείνο το βράδυ ήρθαν πάλι στο μυαλό μου όλες εκείνες οι στιγμές μου στο Ρέθυμνο, στα Χανιά, στο Ηράκλειο... Μόνο βλέποντας τους όλους να χορεύουν με καμάρι και λεβεντιά τους χορούς τους!

Σίγουρα θα ακολουθήσουν και άλλες ακόμα πολλές εκδηλώσεις. Άλλωστε λένε ότι όταν κάτι το αγαπάς, ότι και να κάνεις για αυτό πάντα θα φέρει το αποτέλεσμα που θες. Και η γνωριμία μου με τους Κρήτες μου απέδειξε ότι το αγαπάνε όλο αυτό. Από τον δάσκαλο μέχρι το ΔΣ και τους χορευτές,  όλοι έδειξαν ότι η παράδοση μας είναι εκεί ζωντανή, αναλλοίωτη στο χρόνο, μαγευτική, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να ζωντανέψει και να δοξαστεί..

Προσωπικά, ευχαριστώ όλους για τις όμορφες εμπειρίες που έζησα μαζί τους αυτούς τους λίγους μήνες, χάρηκα που τους γνώρισα όλους αλλά και τον καθένα ξεχωριστά και εύχομαι πάντα να συνεχίσουν να είναι τόσο δραστήριοι όσο τώρα. Και να αγαπούν με το δικό τους, μοναδικό τρόπο την Κρήτη, ένα νησί που εκ των πραγμάτων δε γίνεται να μην το αγαπήσεις. Ακόμα και αν το επισκεφθείς απλά για διακοπές..

Καλή συνέχεια, καλώς να τα λέμε και να ανταμώνουμε και πάντα να περνάμε τόσο όμορφα! J