ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ

Δε ξέρω γιατί αλλά σε έχω παρομοιάσει με μαργαρίτα! Μη γελάς.. Δεν είναι κακό. Θεωρώ τη μαργαρίτα από τα πιο όμορφα λουλούδια! Θες το άσπρο χρώμα των φύλλων της που της προσδίδει μία αγνότητα, μία αθωότητα και ο κίτρινος κρόκος της που «δένει» τόσο όμορφα με το πράσινο κλωνάρι της και της προσδίδει μία ιδιαίτερη ομορφιά. Από αυτές που θες να μυρίζεις συνέχεια... Δε ξέρω. Πάντως έτσι σε παρομοίασα..

Σε γνώρισα πριν ενάμιση χρόνο κοντά. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο σου τηλέφωνο, τη συνάντηση μας στον παιδικό σταθμό, την πρώτη μας συζήτηση..Και μετά τους καφέδες μας...

Σε κάποια φάση χαθήκαμε για λίγο.. Βλέπεις είχαν μεσολαβήσει κάποιοι παράγοντες που εκ των πραγμάτων δε μας «άφηναν» να γνωριστούμε καλύτερα. Όχι, δεν ήταν τσακωμός αν αναρωτιέστε εσείς που το διαβάζετε τώρα. Μετά ήρθε και η εξεταστική, το καλοκαίρι και ο γάμος της αδερφής σου που δε σου επέτρεψε να ασχοληθείς με κάτι άλλο..

Αρχίσαμε να ερχόμαστε κοντά από τέλη του φετινού καλοκαιριού.. Όμως τώρα ήρθαμε πιο κοντά από πριν. Σε γνώρισα ακόμα καλύτερα, είπαμε περισσότερα πράγματα, ζήσαμε πιο όμορφες στιγμές..


Πριν μέρες μου είπες στέλνοντάς μου μία φωτογραφία μας με πολλές μικρές φωτογραφίες ότι πιστεύεις να έχουμε και άλλες όμορφες στιγμές μετά τα ΙΕΚ.. Ήταν κάτι που ευχήθηκες αυθόρμητα...

Ξέρεις ότι δεν είμαι άνθρωπος που κοιτάει το μέλλον! Ξέρεις ότι δεν κάνω σχέδια αλλά προτιμώ να ζω το παρόν μου.. Όμως αυτό που δε ξέρεις είναι ότι θέλω να έχουμε και άλλες όμορφες στιγμές! Θέλω να μείνεις στην ζωή μου! Θέλω να μοιραστούμε σκέψεις, στιγμές, συναισθήματα. Θέλω να φάμε ξανά λουκουμάδες, να πάμε ξανά εκδρομή, να βγάλουμε ξανά φωτογραφίες και ας γκρινιάζεις ότι δεν είσαι ωραία και να μην την ανεβάσω fb.. Να περπατήσουμε πάλι στην παραλία, να κάτσουμε πάλι στο παγκάκι στα τρένα και να ονειρευόμαστε πράγματα..

Λένε ότι κάθε άνθρωπος έχει το λόγο του που εμφανίζεται στη ζωή σου. Κάποιοι είναι περαστικοί, κάποιοι μόνιμοι. Κάποιοι μας δείχνουν το καλό και κάποιοι το κακό. Όλοι όμως κάτι μας μαθαίνουν. Και εσύ με έμαθες ότι ακόμα μπορώ να πιστεύω στο αθώο των ανθρώπων, μπορώ να είμαι ονειροπόλα και ρομαντική αδιαφορώντας για τον αληθινό κόσμο, να στέκομαι στα πόδια μου όπως ακριβώς κάνεις εσύ..

Κλείνω με μία φράση σου χθες, σε μία δύσκολη στιγμή μου: «Μη στεναχωριέσαι..Εμείς είμαστε για τα δύσκολα».. Δε ξέρω, ίσως έτσι να είναι... Όμως τα δύσκολα γίνονται λίγο πιο εύκολα όταν τα μοιράζεσαι με τον άλλον..

Χρόνια πολλά λοιπόν και από εδώ.. Να τα εκατοστήσεις και να παραμείνεις για πάντα η Γιάννα που εγώ γνώρισα και είδα μέσα στη ψυχή της! Και όπως λες και εσύ χαριτολογώντας ότι είμαι το καρμικό σου ταίρι, σου εύχομαι σαν ταίρι σου...Τα καλύτερα και οι χαρές να είναι περισσότερες από τις λύπες! Και να ξέρεις..Θα είμαι εκεί, ακόμα και αν δεν είμαι, όταν με χρειαστείς!!

Σε αγαπώ πολύ Γιαννάκι, καλό μου φιλαράκι!!