Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΒΡΟΧΗΣ

Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή την πρώτη βροχή του Σεπτεμβρίου...

Καλή ανάγνωση και καλό φθινόπωρο...


Και έχει μία παράξενη ιδιότητα η βροχή. Να δημιουργεί χρώματα και να αναδύει αρώματα..

Δες τον ουρανό πριν τη βροχή.. Μαύρα και γκρι σύννεφα τον σκεπάζουν ολότελα.. Και ύστερα χάνονται και τη θέση τους καταλαμβάνει ένα άσπρο σύννεφο.



Η βροχή μόλις έχει αρχίσει.


Θα το είχες προσέξει άλλωστε.. Η μυρωδιά του νερού και εν συνεχεία του βρεγμένου χώματος έρχεται να σου ξυπνήσει όλες τις αισθήσεις σου.. Φθινόπωρο, χωριό, φύση, αναμνήσεις, όλα εμφανίζονται μπροστά σου ένα-ένα.

Ύστερα είναι και οι αστραπές.. Ειδικά, όταν βρέχει τα βράδια πως φωτίζουν έτσι τον ουρανό, δημιουργώντας μία απόκοσμη ατμόσφαιρα. Κοιτάς από το παράθυρο. Στο βάθος σύννεφα και κάπου εκεί και η αστραπή και λίγο αργότερα μία βροντή.. Προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή, θέλει να σου φωνάξει: «Είμαι και εγώ εδώ. Μην κοιτάς μόνο τους άλλους. Δες πόσο σημασία έχω και εγώ.. Προκαλώ φόβο και δέος στους ανθρώπους».



Την προσοχή σου τραβάνε κάτι δέντρα στη γειτονική αυλή. Βλέπεις τα δέντρα και τα φυτά. Αλλά έχουν σκύψει και δέχονται ευλαβικά τη βροχή. Ήθελαν να ξεδιψάσουν μετά την τόσο μεγάλη περίοδο ανομβρίας. Αλλά πάλι, ιδίως τα δέντρα, στέκονται ακόμα εκεί. Περήφανα να αντιστέκονται στη βροχή. Μόνο ποτέ- ποτέ τινάζουν τα κλαδιά τους για να ποτίσουν με τον τρόπο τους όσα φυτά δε μπόρεσαν να τη δεχτούν... Η φύση ζητά να ξεδιψάσει, ζητά να αναγεννηθεί...

Ανοίγεις το παράθυρο και κοιτάς το δρόμο.. «Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι» σκέφτεσαι και στο μυαλό σου έρχεται το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου.. Μα ναι, βρέχει. Όλοι κρύβονται στα σπίτια τους. Όμως εσύ δε θες να συμβαίνει αυτό. Θες να βγεις έξω και να μουσκευτείς ολάκερος, όπως όταν ήσουν παιδί και να φωνάξεις όλο χαρά: «Μαμά, μπαμπά, κοιτάξτε τα πρωτοβρόχια είναι εδώ».. Επανερχόμενος στο τώρα και βλέποντας την ερημιά της πόλης αναρωτιέσαι: «Μόνο εγώ χαίρομαι άραγε με τη βροχή;»



Τις σκέψεις σου διακόπτει το νιαούρισμα της γάτας σου. Κάθεται αραχτή στον καναπέ και σε καλεί να παίξεις μαζί της. Πιο κει, στο κρεβάτι, ο σκύλος σου έχει κουρνιάσει και κοιμάται βαθιά..



Πιάνεις την κούπα με τον καφέ που αχνίζει και κάθεσαι υπολογιστή. Κάτι θες να γράψεις σήμερα.. Μα τι; Α, ναι.. Θα γράψεις για τα χρώματα και τα αρώματα της βροχής ..



Η ώρα περνάει, η βροχή σταματάει και το ουράνιο τόξο έχει κάνει την εμφάνισή του... Ακόμα και αυτό δημιούργημα της βροχής είναι σκέφτεσαι και συνεχίζεις να γράφεις...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου