Η ΚΟΥΚΛΑ

Πρωί Παρασκευής και η νοικοκυροσύνη αποφάσισε να με επισκεφθεί.. Πρώτη μου δουλειά να βάλω τάξη στο δωμάτιο μου. Έστρωσα το κρεβάτι, άλλαξα σεντόνια και πήρα το ξεσκονόπανο αγκαλιά και ξεκίνησα να καθαρίζω..

Έπαιρνα με προσοχή ένα-ένα τα διακοσμητικά αντικείμενα του γραφείου μου και τα ξεσκόνιζα με ευλάβεια λες και επρόκειτο για τα πιο σημαντικά τιμαλφή, αφού το καθένα από αυτά έχει τη δική του σημασία.

Ξαφνικά το μάτι μου έπεσε πάνω σε μία πορσελάνινη κούκλα. Ξέρεις, από εκείνες με τα ωραία φορέματα, τις ξανθιές μπούκλες και τα μεγάλα καπέλα.

Η κούκλα ε; Δώρο φίλης στο Γυμνάσιο. Δεν της έβγαλα ποτέ όνομα τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να μην ήθελα να την ονοματίσω. Ήθελα να παραμείνει ανώνυμη ή να παίρνει κάθε φορά η ίδια το όνομα που θέλει. Ελισάβετ, Αλίκη, Αφροδίτη, Νεφέλη, Αλεξάνδρα και άλλα τόσα όμορφα ονόματα σίγουρα της ταίριαζαν με βάση και το παρουσιαστικό της. Γιατί λοιπόν να την περιορίσω σε ένα; Όχι, ήθελα να τις δώσω επιλογές, να αποφασίζει μόνη της για το όνομα που παίρνει κάθε φορά...

Έπειτα τίναξα τα ρούχα της. Το ροζ φόρεμα με τη μπεζ δαντέλα και το τσαντάκι της την έκαναν να φαίνεται μία οπτασία. Ίσως και να μη μπορούσα να τη φανταστώ με άλλα ρούχα. Ίσως επειδή ακόμα και οι κούκλες έχουν το δικό τους στιλ και ξέρουν κάθε φορά να το υποστηρίζουν. Ακόμα και αν τους αλλάξεις ρούχα πάντα τα αρχικά τους, αυτά τα οποία πρωτοφόρεσαν θα ταιριάζουν καλύτερα πάνω τους. Θα «δένουν» πως το λένε; Είναι για εκείνες, είναι μοναδικά, είναι το χαρακτηριστικό τους.

Και ύστερα προχωράμε στο πρόσωπο της. Τα γαλάζια μάτια της και οι ξανθιές μπούκλες που χύνονται απαλά στους ώμους της δε μπορούν να σου περάσουν απαρατήρητα.. Το μακιγιάζ διακριτικό. Λίγη μάσκαρα και ένα κραγιόν, τονίζει τη φυσική ομορφιά της. Όχι η κούκλα μου δεν είναι επιτηδευμένη. Δε θα μπορούσα άλλωστε να το δεχτώ. Θυμάμαι ακόμα τις Barbie και πόσο έντονο μακιγιάζ είχαν.. Τότε δεν ήξερα, τώρα γνωρίζω... Η κλασσική ομορφιά, το ανεπιτήδευτο στιλ, το διακριτικό μακιγιάζ είναι αυτά που μετράνε. Δε χρειάζονται υπερβολές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Κοιτάς το καπέλο της. Ίδια χρώματα με το φουστάνι και ένα μεγάλο πούπουλο πάνω του και όμως δε φαίνεται υπερβολικό. Δεν είναι fantasie που λένε! Ταιριάζει και συμπληρώνει ιδανικά το όλο ντύσιμο της κούκλας μου.. Δε θα μπορούσε να φοράει κάποιο άλλο. Φτιάχτηκε για αυτήν. Είναι συγκεκριμένο, είναι χαρακτηριστικό της.

Θα μου πεις... Οκ, και γιατί το λες αυτό; Δε ξέρω.. Ίσως ένιωσα κάπως φορτισμένη ψυχολογικά, πήρα ένα χαρτί και άρχισα να γράφω.. Ίσως πάλι να ήθελα να εκφράσω με κάποιο τρόπο όλα αυτά τα συναισθήματα που μου βγαίνουν κοιτώντας κάθε φορά την πορσελάνινη κούκλα μου ή ακόμα να ήθελα να περάσω το μήνυμα ότι κάθε μία από εμάς είναι κούκλα. Έχει τη δική της ομορφιά, το δικό της στιλ, τα δικά της ωραία χαρακτηριστικά που την κάνουν μοναδική. Καμία δεν είναι άσχημη, όλες είμαστε με τον δικό μας τρόπο όμορφες... Άλλωστε δεν υπάρχει το ιδανικό.. Ακόμα και οι κούκλες που θεωρούνται «ιδανικό» σε κάποιους δεν αρέσουν ακριβώς γιατί είναι τόσο «ψεύτικες».

Για αυτό κορίτσια μη νιώθετε ποτέ κατώτερες από καμία άλλη. Μη μειονεκτείτε και μην προσπαθήσετε να μοιάσετε σε καμία. Έχετε τη δική σας ομορφιά, τα δικά σας τέλεια χαρακτηριστικά. Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και μακαρίστε την τύχη σας που είστε γερές, δυνατές, υγιείς και η ζωή ανοίγεται μπροστά σας..

Όσο για τα ονόματα; Είναι απλά στα χαρτιά.. Η καθεμία παίρνει το όνομα και την ταυτότητα που εκείνη θέλει, για αυτό διαλέξτε την καλύτερη.