ΠΑΡΕΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Αράζεις στο μπαλκόνι. Κοιτάς το φεγγάρι. Οι αχτίδες του καθρεφτίζονται στην ήρεμη θάλασσα. Πιο κει τα φώτα της πόλης σιγοπαιζουν με το σκοτάδι προσπαθώντας να κλέψουν κάτι από τη λάμψη του φεγγαριού. Ακούς τη μουσική από τα κλαμπακια που βρίσκονται απέναντι από το σπίτι σου.. Ξένα από το ένα, ελληνικά από το άλλο. Μία πόλη ζωντανή. Μια πόλη που απολαμβάνει το καλοκαίρι. 

Κάθεσαι στο μπαλκόνι. Ανοίγεις υπολογιστή. Στην άλλη γραμμή του skype είναι οι φίλοι σου. Αποφασίσατε σήμερα να κατσετε σπίτι και να μη βγείτε. Γιατί έτσι σας την έδωσε. Γιατί δε θέλετε να στριμωχτείτε πάλι σε ένα μαγαζί που θα σας σπρώχνουν από εδώ και από εκεί, κρατώντας ένα ποτό στο χέρι. Λέτε τα νέα σας, λίγες ώρες από την τελευταία φορά που βρεθήκατε. Λέτε τις βλακείες σας και κανονίζετε να βρεθείτε αύριο. Να πάτε για μπανιο ή για εκείνη την εκδρομή που λέγατε τόσο καιρό αλλά όλο την αναβάλλατε. Ξαφνικά τις ομιλίες σας και τα γέλια σας διακόπτει η φωνή ενός γονιού. "Αμάν βρε Γιώργο. Θέλουμε να κοιμηθούμε.". Αποφασίζετε να μιλήσετε πιο σιγά. Αρχίζετε και στέλνετε τραγούδια. Κάποιοι σηκώνονται και χορεύουν μες στα δωμάτια τους. Τσουγκριζετε νοερά τις μπύρες σας. Η ώρα περνάει, ενώ εσείς στέλνετε ανεκδοτάκια, ιστορίες.

Αρχίζει να ξημερώνει. Προβλέπεται ζέστη ημέρα. Ο Νίκος έχει κοιμηθεί στον υπολογιστή, ή Μαρία έχει ξεχάσει να ξεβαφτεί ενώ εσύ έχεις πιει πέντε καφέδες. Αποφασίζετε να πιείτε τον έκτο όλοι μαζί. Κάπου στην παραλία. Αγκαλιά με την ξαπλώστρα. Κυριακή άλλωστε καμία υποχρέωση..

 Και ο ήλιος συνεχίζει να ανεβαίνει και εσείς συνεχίζετε να μιλάτε, να κάνετε πλάκα, να ζείτε τις στιγμές σας. Κανονίζετε το απόγευμα να βρεθείτε σε κάποιο σπίτι και μετά να πάτε σε ένα από τα πολλά παραλιακά μαγαζάκια να πιείτε τα ουζάκια σας, για να υποδεχτείτε καλά την εβδομάδα.. Όσο για τον ύπνο; Ποιος ύπνος; Αντέχετε ακόμα παρότι φτάνετε στα τριάντα...