ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

Η παρακάτω ιστορία αποτελεί εργασία για το μάθημα των Τεχνικών με θέμα "Σπίτι και οικογένεια" στο τμήμα Βοηθός Βρεφονηπιοκόμων του Δημόσιου ΙΕΚ Χαλκίδας.

Μια μέρα πριν...

Η Νεφέλη ήταν πολύ χαρούμενη. Βλέπεις το Σάββατο το πρωί νωρίς-νωρίς θα ξεκινούσε με τους γονείς της να επισκεφθούν τον παππού και τη γιαγιά της που ζούσαν στο χωριό. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά της που όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκε από την αγωνία της.

Σάββατο πρωί

Η Νεφέλη ξύπνησε και χαρούμενη κατέβηκε τρέχοντας τη σκάλα. Αφού έφαγε το πρωινό της, ντύθηκε με το κόκκινο φορεματάκι της, κάθισε στην πίσω θέση του αυτοκινήτου και έβαλε τη ζώνη της. Μάλιστα φώναξε στο μπαμπά της: "Άντε πια βρε μπαμπά. Θα αργήσουμε".

Το αυτοκίνητο ξεκίνησε. Πόσο πολύ της άρεσε αυτή η διαδρομή μέχρι το χωριό δε λέγεται. Κοίταξε έξω από το παράθυρο. Ο ορίζοντας είχε ένα πολύ φωτεινό γαλάζιο χρώμα ενώ ο κίτρινος ήλιος έκαιγε το πρόσωπό της.

Έβλεπε τα πράσινα δέντρα και το ρυάκι να προσπερνάνε βιαστικά δίπλα της καθώς το αυτοκίνητο διέσχιζε το δρόμο αφήνοντας τα μάτια της ελεύθερα να χαζεύουν το όμορφο τοπίο της φύσης. Άνοιξε το παράθυρο και ανέπνευσε καθαρό αέρα ενώ στα αυτιά της αντηχούσε η φωνή της μητέρας της που τραγούδαγε ένα χαρούμενο τραγούδι.

Η ώρα πέρασε και το αυτοκίνητο μπήκε στο χωριό. Καταλάβαινε η Νεφέλη ότι έφτασαν βλέποντας τα προβατάκια που έβοσκαν στο χωράφι ενώ ο σκύλος του παππού ο Αζόρ μόλις είχε φτάσει στο αυτοκίνητό τους. Βλέπεις, είχε το χάρισμα να ακούει από μακριά τον ήχο του αυτοκινήτου και έτρεχε πάντα χαρούμενος κοντά τους κουνώντας την ουρά του.

Η Νεφέλη κατέβηκε από το αυτοκίνητο και αγκάλιασε σφιχτά τον παππού της και τη γιαγιά της. Μύρισε το ψημένο κρέας που μόλις είχε βγάλει ο παππούς της από τη ψησταριά. Κατευθύνθηκαν στην πίσω αυλή και είδε το γνώριμο τραπέζι της γιαγιάς. Το λευκό τραπεζομάντιλο έλαμπε ενώ τα χρωματιστά πιάτα προσέδιδαν μια ιδιαίτερη πινελιά στο τραπέζι. Το όλο σκηνικό συμπλήρωνε ένα βάζο γεμάτο λουλούδια που μόλις είχε κόψει η γιαγιά από τον κήπο της.

Κάθισαν όλοι μαζί στο τραπέζι και αφού τσούγκρισαν τα ποτήρια ευχήθηκαν να βρίσκονται συχνότερα και να περνάνε πάντα τόσο όμορφα. Η Νεφέλη είδε τον παππού της να συζητά φωναχτά με τον πατέρα της και οι δυο μαζί να γελάνε μονιασμένα. Είδε τη μάμα της να κρατάει το χέρι της γιαγιάς της. Σαν να της φάνηκε ότι δάκρυσε. Κοίταξε το σκύλο που είχε ξαπλώσει δίπλα στη γάτα και απολάμβαναν το ζεστό ήλιο. Άκουσε το τιτίβισμα των πουλιών και έκλεισε τα μάτια της ήρεμη.

Ευχήθηκε να ζει πάντα τόσο όμορφες στιγμές όπως η σημερινή. Ευχήθηκε να βλέπει πάντα γύρω της αγαπημένους ανθρώπους. Να ζει την κάθε ημέρα της γεμάτη όμορφα συναισθήματα όπως σήμερα.