ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ

Τις προάλλες είχα πάει για καφέ με το σκυλάκι μου. Ο Άρης είναι πέρα από πανέμορφος και εξαιρετικά φιλικός αλλά και ήρεμος πολύ με τους ανθρώπους. Όπως είναι φυσικό όπου και αν πάει κεντρίζει τα βλέμματα και δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον χαϊδεύουν ή τον χαζεύουν. Και να φανταστείς ότι δεν ήταν έτσι όταν τον βρήκα. Ήταν βρεγμένος, βρώμικος, νηστικός, αδύνατος και πολύ φοβισμένος. Φαινόταν όμως στα μάτια του όταν με κοίταξε ότι χρειάζεται αγάπη και έχει και ο ίδιος να δώσει μπόλικη.

Αφήνοντας στην άκρη αυτή την αναδρομή, ο Άρης όπως είπαμε κερδίζει όπου και αν πάει τις εντυπώσεις. Έχω δει και έχω ακούσει πολλά από όσους τον χαϊδεύουν. Αυτό όμως που με έκανε να σταθώ γιατί μου έκανε εντύπωση ήταν η αντίδραση μιας κοπέλας στο αγόρι της. «Αχ μωρό μου ένα τέτοιο θέλω και εμένα να μου αγοράσεις», την άκουσα να λέει, ενώ χάιδευε τον Άρη. Αστραπιαία γύρισα με ευγένεια και της είπα: «Μα γιατί να αγοράσεις; Υπάρχουν τόσα αδέσποτα που έχουν την ανάγκη σου». Μου απάντησε: «Ναι, αλλά εγώ θέλω καθαρόαιμο». Της είπα: «Μα αυτά τα καθαρόαιμα που εσύ θες να αποκτήσεις συνήθως γεννιούνται από σκυλάκια που έχουν κακοποιηθεί ή χρησιμοποιούνται καθαρά για αυτό το λόγο. Για να πλουτίζουν οι ιδιοκτήτες τους». Έμεινε σιωπηλή για λίγο και γύρισε και μου είπε: «Ναι , αλλά αυτά στο δρόμο είναι βρώμικα, άρρωστα, πως να τα εμπιστευτώ»; Της είπα ότι κάνει λάθος καθώς πολλοί σύλλογοι αλλά και κάποιοι πολίτες τα φροντίζουν ενώ και η πολιτεία πια μεριμνά για τη φροντίδα τους. Δε μίλησε άλλο, με κοίταξε και αφού χαιρέτησε τον Άρη έφυγε. Δε ξέρω τι έκανε ή τι θα κάνει τελικά, δε ξέρω αν θα αποκτήσει «καθαρόαιμο» σκυλάκι από τα γνωστά pet shop ή θα υιοθετήσει κάποιο από τα πολλά δεσποζόμενα ζώα συντροφιάς όπως τα ορίζει πια ο νόμος, ξέρω όμως ότι πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα αδέσποτα ως κάτι «βρώμικο» που δεν αξίζει για υιοθεσία.

Όμως αυτό που θέλω να πω εγώ, σαν άνθρωπος που υιοθέτησε αδέσποτο και κυρίως σαν ένας άνθρωπος νοήμων, είναι ότι κανένα ζώο δεν είναι βρώμικο... Καμία ψυχή πάνω σε αυτό τον πλανήτη δεν αξίζει την τιμωρία και τον πόνο... Κανένα από όλα τα αδέσποτα δε βρέθηκε μόνο του στο δρόμο.... Όλα είναι θύματα της δικής μας στενομυαλιάς, ανευθυνότητας, κακίας, μικρότητας... Είναι όλα θύματα εκείνων που το πήραν ως δώρο στο παιδί τους και το βαρέθηκαν, επειδή το είδαν να μεγαλώνει και να τους χαλάει τη δική τους οπτική. Είναι θύματα εκείνων που όταν αρρώστησε προτίμησαν να το εγκαταλείψουν παρά να δώσουν μαζί του τη μάχη για τη ζωή. Είναι όλα τους θύματα του κομπλεξισμού που νιώθουμε σαν άνθρωποι.

Βλέποντας ένα αδέσποτο δε μπορείς να σκεφτείς, ότι όπως σε εσένα δε σου αρέσει η απομόνωση, η μοναξιά, η απέχθεια, δε σου αρέσει να σε περιφρονούν, να σε κακομεταχειρίζονται, να σε αγνοούν, σε εκείνα γιατί πρέπει να αρέσει; Πίστεψέ με, το να βοηθάς ένα αδέσποτο, με ότι μπορείς και διαθέτεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Λειτουργεί σαν βάλσαμο στη ψυχή σου. Έπειτα σκέψου και το άλλο... Τα αδέσποτα είναι σαν τους ανθρώπους.. Θα γύρναγες την πλάτη σε κάποιον που σου ζήταγε βοήθεια; Σε εκείνα γιατί;

Υιοθέτησε, προστάτεψε, αγάπα και φρόντισε ένα αδέσποτο. Σίγουρα θα έχεις αποκτήσει ένα πιστό φίλο για μια ολόκληρη ζωή..