ΔΙΠΟΔΑ ΖΩΑ

«Έχω δει ένα βλέμμα στα μάτια των σκυλιών, ένα φευγαλέο βλέμμα παιχνιδιάρικης περιφρόνησης, και είμαι σίγουρος πως τα σκυλιά βασικά πιστεύουν πως οι άνθρωποι είναι χαζοί».. John Steinbeck, 1902-1968, Αμερικανός συγγραφέας, Νόμπελ 1962

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μία φωτογραφία που απεικονίζει μια παραλία γεμάτη σκουπίδια και φέρει ως περιγραφή της την εξής φράση: «Το σημαντικό είναι να μην παίρνετε μαζί σας σκυλιά στην παραλία».

Είναι μια άποψη που μου επιτρέπει να συμφωνήσω καθώς είμαστε τόσο ζώα εμείς οι άνθρωποι που αν φέρουμε τα σκυλιά μας στην παραλία κινδυνεύουν να κολλήσουν τίποτα από τις δικές μας ακαθαρσίες.

Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο υπανάπτυκτοι είμαστε σαν λαός στον τομέα των ζώων. Ένας λαός καθόλου ζωόφιλος, εγκλωβισμένος σε αναχρονιστικές αντιλήψεις αιώνων. Άνθρωποι που πιστεύουν ότι τους έχουν πλασσάρει χωρίς να ενδιαφέρονται να ψάξουν την αλήθεια.

Πριν τρία χρόνια, είχα πάει μαζί με το σκυλάκι μου την Άρτεμη για μπάνιο σε μια παραλία της Χαλκίδας . Η Άρτεμη ήταν ένα χάσκι σε όλα υγιές με αντίστοιχη πιστοποίηση από το γιατρό. Ούτε κατούρησε, ούτε αφόδευσε στην παραλία. Απλά την πήγαινε ο συγχωρεμένος ο μπαμπάς μου βόλτα πάνω-κάτω μέχρι εγώ και τα αδέρφια μου να κολυμπήσουμε. Μέχρι που κάποια στιγμή η Άρτεμη μπήκε ίσα-ίσα στο νερό την ώρα που βγαίναμε για να κολυμπήσει και αυτή μαζί μας. Μια κυρία όμως, γύρω στα 35, άρχισε να ωρύεται και να μας κάνει λεκτική επίθεση που επιτρέψαμε στο σκυλί μας να μπει μέσα στο νερό τη στιγμή που στην ίδια θάλασσα κολυμπούσαν τα παιδιά της και η ίδια. Ένας Θεός ξέρει τι αράδιασε το στόμα της κατά τα άλλα μορφωμένης γυναίκας που θέλει να λέγεται και μάνα. Λίγα λεπτά αργότερα και αφού η Άρτεμη είχε βγει και εμείς ετοιμαζόμασταν να φύγουμε η συγκεκριμένη κυρία προέτρεψε τα παιδιά της επειδή θέλανε να ουρήσουν και δεν υπήρχε δημόσια τουαλέτα να ουρήσουν μέσα στη θάλασσα! Θα μου πεις είναι παιδιά μωρέ, τι μικρόβια να έχουν; Ίσως έχεις δίκιο αλλά γιατί εγώ να κολυμπάω ακόμα και σε ούρα μικρού παιδιού; Και αν είσαι αυτής της νοοτροπίας τότε βούλωσε το στόμα σου και σταμάτα να κατηγορείς τα σκυλιά που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ουρήσουν μέσα στη θάλασσα!

Άλλο σκηνικό εξαιρετικά απεχθές που όμως δείχνει την αντιμετώπιση που έχουμε απέναντι στα σκυλιά ήταν πριν ένα καλοκαίρι, όταν πάλι σε γνωστή παραλία της Χαλκίδας εθεάθη ένα αδέσποτο, πολύ ήρεμο και εμφανώς ταλαιπωρημένο. Αμέσως οι γονείς βιάστηκαν να μαζέψουν τα παιδιά κοντά τους ενώ του πέταγαν νερό, του φώναζαν, το έδιωχναν από φόβο μην κολλήσουν τίποτα. Μόνο ένα ζευγάρι βρέθηκε, ακόμα τους θυμάμαι, που μαζί με τα παιδιά τους και εμένα το φωνάξαμε κοντά μας, του βάλαμε νερό και του δώσαμε να φάει λίγο. Μάλιστα τα παιδιά ενθουσιάστηκαν τόσο που ζητούσαν συνεχώς από τους γονείς να το πάρουν σπίτι. Χαμογέλασα και έδωσα συγχαρητήρια σε εκείνη τη μητέρα για τον τρόπο που αναθρέφει τα παιδιά της. Γιατί η σωστή ανατροφή φαίνεται σε εκείνους που μαθαίνουν τα παιδιά τους να αγαπάνε αυτούς που δεν έχουν κάτι να τους προσφέρουν.

Τα παραπάνω δυο περιστατικά αν και είναι ασήμαντα παρ΄όλα αυτά είναι ένα μικρό δείγμα το πως αντιμετωπίζουν αρκετοί λουόμενοι τα σκυλιά. Γιατί είναι λογικό να σιχαίνεσαι ένα σκύλο αλλά να μη σιχαίνεσαι που μπαίνεις σε θάλασσες σε περιόδους αιχμής και από τα ούρα που υπάρχουν στη θάλασσα είναι σαν να μπαίνεις σε ιαματικά λουτρά. Φοβάσαι μην κολλήσεις τίποτα από τα σκυλιά αλλά δε φοβάσαι όταν βλέπεις σερβιέτες να επιπλέουν στη θάλασσα. Θεωρείς ότι τα σκυλιά βρωμίζουν την παραλία αλλά δεν τη βρωμίζεις εσύ που πετάς τις γόπες σου κάτω, που φεύγεις και αφήνεις το πλαστικό του καφέ σου όπου βρεις και οτιδήποτε άλλο έχεις φάει ή έχεις χρησιμοποιήσει, τη στιγμή που ο κάδος είναι λίγα μέτρα πιο πέρα γιατί απλά βαριέσαι. Σιχαίνεσαι, φοβάσαι και βγάζεις όλους σου τους κομπλεξισμούς σε αυτούς που δε σου φταίνε.

Φτάνει πια ανθρωπάκο και εσείς κυρίες της μεγάλης αυλής που όταν μεγαλώνατε στο χωριό δε σας ενοχλούσαν τα ζωντανά. Τώρα που ήρθατε στη Χαλκίδα και γίνατε πρωτευουσιάνες μου γίνατε όλες μη μου άπτου. Και τρέχετε και σε εκκλησίες και προσεύχεστε ενώ οι φόλες πάνε και έρχονται. Και εσύ ανθρωπάκο σταμάτα να σιχαίνεσαι τα σκυλιά και άρχισε να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου. Κοιτάξου στον καθρέπτη πριν μπεις στη θάλασσα και δες πόσα μικρόβια κουβαλάς εσύ πάνω σου. Μάζεψε τα σκουπίδια σου, καθάρισε την παραλία σου και μετά μίλα για τα αδέσποτα. Αλλά μη μου λες εμένα βλακείες και μου το παίζεις ιστορία και τα βάζεις με ένα ανυπεράσπιστο πλασματάκι. Βρωμάς από χιλιόμετρα. Αποδέξου το και κοίτα να αλλάξεις.

Λυπάμαι πολύ που συναναστρέφομαι με τέτοιους ανθρώπους αλλά χαίρομαι κιόλας γιατί υπάρχουν και εκείνοι που τρέχουν, αγωνιούν, αγαπάνε και βοηθάνε τα ζώα.. Υπάρχουν και εκείνοι που μαθαίνουν τα παιδιά τους τους κανόνες της αγάπης, του σεβασμού, της ανιδιοτέλειας. Εκείνοι που εθελοντικά βοηθάνε τα ζώα όχι γιατί έχουν κάτι να κερδίσουν αλλά γιατί έχουν κοιταχτεί στον καθρέφτη και έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους. Και αυτός ο εαυτός του δεν υστερεί σε τίποτα από τα υπόλοιπα πλάσματα που υπάρχουν στη γη. Και που ξέρεις μπορεί αυτοί οι λίγοι αργότερα να γίνουν πολλοί και ύστερα ακόμα περισσότεροι και να εξαλείψουν όλους εκείνους τους άσχημους, τους κακούς, τους ζηλόφθονες, τους κομπλεξικούς.

Όσο για εμένα θα συνεχίσω να φέρνω το σκύλο μου στην παραλία, θα συνεχίσω να φροντίζω όποιο αδέσποτο μπορώ, θα συνεχίσω να αγαπάω τα ζώα και θα τα υπερασπιστώ όσο περισσότερο μπορώ!