ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ

Απόγευμα καλοκαιριού, κοιτώντας κλασσικά το ηλιοβασίλεμα, παρέα με εσένα. Εκείνον τον απρόσκλητο που εισέβαλε έτσι ξαφνικά στη ζωή μου.

Μα πως ξεκίνησαν όλα; Πως βρέθηκα εγώ μαζί με σένα, που αντικειμενικά δεν είσαι του γούστου μου που λέμε, να κοιτάμε αγκαλιά το ηλιοβασίλεμα; Και ξέρεις, δε το συνηθίζω.. Το βαριέμαι λίγο.. Όμως τώρα είναι αλλιώς. Δε με νοιάζει να το βλέπω μαζί σου όχι μόνο αυτό αλλά και αλλά πολλά.

Βράδυ Σαββάτου ήταν θυμάμαι.. H γνωριμία μας επεισοδιακή και εν μέσω ποτού.. Μόλις είχα βάλει το ποτό μου, μόλις είχες έρθει στην παρέα. Φίλος φίλης.. Γνωριστήκαμε, δίνεις το χέρι σου σε σπρώχνει κάποιος και χύνεις το ποτό μου πάνω στο καινούργιο μου φουστάνι, αυτό που είπες αργότερα ότι με έκανε να μοιάζω με πορσελάνινη κούκλα.. Νευρίασα αλλά βρήκες τρόπο να με ηρεμήσεις.. Χορεύαμε όλο το βράδυ.. Δύο κορμιά ενωμένα κάτω από την ίδια μουσική, κινούμενα σε ένα καλοκαιρινό ερωτικό ρυθμό.

Και το ένα βράδυ έγινε δύο και τα δύο τρία κ.ο.κ. και κάθε μέρα που σε βλέπω, κάθε συνάντηση μας είναι μια ευλογία.. Κάθε φορά θέλω απλά να σε κοιτάω και να χάνομαι στα μάτια σου.. Θέλω να νιώθω το χτύπο από την καρδιά σου, την ανάσα σου καθώς μου ψιθυρίζεις ποσό πολύ σου αρέσω λίγο πριν με φιλήσεις. Θέλω να με κρατάς έτσι σφιχτά στα χέρια σου σαν να μην υπάρχει χθες, ούτε αύριο, μόνο σήμερα.. Θέλω να συνεχίσω να τα χάνω ενώ σου μιλάω.. Σκόρπιες λέξεις χωρίς συνοχή..

Και ο ήλιος να συνεχίζει να δύει και μια κρυφή προσευχή ακούγεται στον αέρα.. Μια προσευχή να κρατήσει όσο περισσότερο μπορεί όλο αυτό και το καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα να γίνει και χειμωνιάτικο και να έχει εσένα και εμένα μόνο πρωταγωνιστές...