ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΖΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

Ηλίθιο πράγμα τελικά να είσαι κολλημένος.. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να χάνεις μήνες και χρόνια από τη ζωή σου, περιμένοντας κάτι το οποίο ξέρεις ότι δεν θα έρθει ποτέ.. Ίσως γιατί στο έχει ξεκαθαρίσει, ίσως γιατί το βλέπεις τελικά ότι δεν οδηγεί πουθενά, ίσως γιατί απλά δε νιώθει όπως ένιωσες και νιώθεις εσύ...

Ξέρεις θυμάμαι τα μηνύματα σου, πως ξεκινήσαμε να μιλάμε, τα βραδιά που πέρασα ξάγρυπνη περιμένοντας να μου στείλεις ένα μήνυμα, ικανό να μου φτιάξει όλη την υπόλοιπη ημέρα μου, τη χαρά που ένιωθα κάθε φορά που βρισκόμασταν και όχι γιατί ήθελα να γίνει κάτι αλλά γιατί ήθελα απλά να σε βλέπω, να σε γνωρίσω καλύτερα, να μοιραστώ μαζί σου όμορφες στιγμές.. Γιατί στα μάτια μου φαντάζες απλά υπέροχος... Ένας υπέροχος άγνωστος που ήθελα ντε και καλά να τον μάθω.. Και δωστου τα μηνύματα, οι βόλτες, οι μεταμεσονύχτιες εξομολογησεις και συζητήσεις και αλλά πολλά...

Και κάπως έτσι πέρασε ο καιρός και ενώ εσύ άρχιζες να αποφασίζεις τι θέλεις εγώ κόλλησα μαζί σου.. Δεν το έκανα επίτηδες αλήθεια.. Δεν το ήθελα. Φταίει ο χαρακτήρας σου.. Ήταν πολύ καλός, ίσως καλύτερος από τι περίμενα.. Όταν λοιπόν εσύ αποφάσισες να σταματήσεις τις συχνές επαφες μας, τις βόλτες μας και τα τόσα άλλα όμορφα, αυτό θεώρησες ότι ήταν το καλό μου, -λες και το ξέρεις- εγώ στεναχωρηθηκα πολύ, παρά πολύ... Και ακόμα στεναχωριεμαι.. Βλέπεις δεν επιλέγεις τι θα νιώσεις και για ποιον.. Και εγώ ένιωσα πράγματα για σένα σε λάθος στιγμή και ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δε θα επιτρέψω να κολλήσω ξανά με κανέναν..

Με ενοχλεί που εσύ δε νιώθεις το ίδιο δε θα στο κρύψω.. Με ενοχλεί που δε θες να βρεθούμε ξανά οι δύο μας, με ενοχλεί που θες το καλό μου.. Με ενοχλεί να έρχομαι δεύτερη ή και τρίτη επιλογή στη ζωή σου.. Με ενοχλεί που ξεκίνησες όλο αυτό ενώ δεν ήξερες τι ήθελες.. Με ενοχλεί που έμεινε απωθημένο, με ενοχλούν πολλά... Με ενοχλεί αλλά ξέρω ότι πρέπει να πάω παρακάτω..

Όσο για σένα δε θέλω να σκέφτεσαι το καλό μου.. Το καλό μου το ξέρω μόνο εγώ.. Ευχαριστώ πάντως.. Και ναι, είμαι θυμωμένη.. Θυμωμένη με μένα.. Θυμωμένη γιατί ήλπιζα, θυμωμένη γιατί ένιωσα πράγματα, θυμωμένη γιατί ενώ όλα έδειχναν το αντίθετο εγώ πίστεψα στο θαύμα... Και αυτή η απογοήτευση του ευατού μου είναι που με τρελαίνει, ενώ εσύ συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς να μπορείς να αντιληφθεί το μέγεθος των πραγματικών συναισθημάτων μου.. Θα προχωρήσω και εγώ όμως.. Το ξέρω.. Χρόνο θέλω.. Και όλα αυτά που τώρα τα θυμάμαι και με ενοχλούν που δε θα τα ξανά ζήσω μαζί σου, κάποια στιγμή θα σταματήσουν να ενοχλούν... Και ίσως ζήσω τα ίδια ή και καλύτερα με κάποιον άλλον... Ίσως...