Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΦΩΣ

Ωραία φάση τελικά το να είσαι κλεισμένος στο δωμάτιο, μέσα στο σκοτάδι, έχοντας συντροφιά σου λίγο χαμηλή μουσική.. Είναι όλα τόσο ήρεμα, τόσο χαλαρά, τόσο λυπημένα ταιριάζουν με τη ψυχολογία σου τη δεδομένη περίοδο.. Θα μου πεις βγες από το δωμάτιο πήγαινε βόλτα, πήγαινε να διασκεδάσεις... Υπομονή και όλα θα γίνουν... Τι να λέμε τώρα; Δεν ισχύει και το ξέρεις.. Τίποτα από αυτά που λες δε μπορεί να γίνει.. Ναι, οκ ξέρω θες να βοηθήσεις αλλά δε γίνεται... Μόνη μου θα βοηθήσω τον εαυτό μου. Και για να είμαι εγώ κλεισμένη στο δωμάτιο μου και να μιζεριαζω σημαίνει ότι θέλω να το κάνω. Το αγαπώ, το νιώθω.. Θέλω να ζήσω μέσα στο σκοτάδι μου, να σκεφτώ, να μελαγχολήσω, να θυμώσω, να νιώσω λίγο ελεύθερη από όλα αυτά που αναγκάζομαι να υποκριθώ όταν είμαι έξω.. Όταν διασκεδάζω.. Όχι, διασκεδάζω όντως αλλά μέσα μου υπάρχει πάντα ένα κενό.. Και αυτό το κενό δε μπορεί να καλυφθεί με τίποτα.. Μόνο ίσως, να καλυφθεί ένα μέρος του, με αυτά τα μοναχικά βραδιά κλεισμένη στο δωμάτιο! Μπορεί.. Ποιος ξέρει;

Και ας γράφω και ας σκέφτομαι και ας κλαίω και και και και... Το έχω ανάγκη αλήθεια.. Πίστεψε με.. Για αυτό όταν με δεις να κλαίω- όταν πια έχω βγει από το δωμάτιο- άσε με να κλάψω... Μη μιλήσεις.. Πάρε με απλά αγκαλιά και άσε με... Αυτό έχω ανάγκη. Να νιώσω ασφαλής σε μια αγκαλιά και να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο. Για αυτό μη μιλάς... Μόνο αγκάλιασε με και άσε με να κλαίω... Θα ηρεμήσω και μετά από λίγο θα γελάω πάλι. Το ξέρω. Απλά εκείνη την ώρα μη με εμποδίσεις στο να κλάψω... Όσο και αν νιώθεις ανήμπορος-η να με βοηθήσεις.. Απλά άσε με..

Ναι ξέρω δεν υπάρχει ροή σε αυτά που λέω, δεν υπάρχει κάποια σύνδεση αλλά αυτά μου βγαίνουν.. Αυτά νιώθω, αυτά θέλω να πω... Και ας είναι προσωπικά.. Αλλά, αλήθεια, δεν είναι τίποτα μπροστά σε όλα αυτά που πραγματικά νιώθω. Είναι ένα δείγμα.. Ένα πολύ μικρό δείγμα.. Όμως κάποιες φορές νιώθω ότι έχω τόσα πολλά πράγματα μέσα στο κεφάλι μου, σκέφτομαι τόσα πολλά, νιώθω ακόμα περισσότερα που αν δεν τα πω, αν δεν τα εκφράσω θα τρελαθώ.. Και μη νομίζεις ότι είμαι αδύναμη ή χρειάζομαι βοήθεια.. Όχι, όχι, καμία σχέση.. Αν θέλω βοήθεια έχω οικογένεια και 3-4 καλούς φίλους που θα είναι εκεί.. Ούτε έχω ανάγκη αγάπης.. Έχω ανθρώπους να με αγαπάνε.. Δες όλο αυτό σαν μια απλή έκφραση σε μια αδύναμη στιγμή που ίσως έρθει ξανά ίσως δεν έρθει όμως...

Τι σου κάνουν όμως 4 τοίχοι ε; Εξομολόγηση ψυχής.. Τυφλά να έχουν οι καλύτεροι ψυχολόγοι.. Ίσως τελικά ο καλύτερος γιατρός να είναι ο εαυτός μας.. Εκείνος μόνο ξέρει ποια λύση πρέπει να βρεθεί για να συνεχίσουμε.. Όσο για μένα; Ας συνεχίζω να βυθίζομαι στον κόσμο μου... Μα καλά είμαι εκεί.. Ίσως καλύτερα από τον αληθινό κόσμο... Και ας λένε πολλοί ότι δεν έχω συναισθήματα ή δεν τα δείχνω στους έξω.. Και συναισθήματα έχω και νιώθω πολλά απλά έχω πάντα το δικό μου τρόπο να τα δείχνω...

Εις το επανειδείν καλό μου δωμάτιο... Και όσο για σένα κλείσε μου απλά το φως και άσε με...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου