Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΠΟΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ

Κάπου διάβασα να μη συνδέεις μέρη με ανθρώπους γιατί τα μέρη μένουν... Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό; Πόσο εύκολο είναι να μη συνδέεις ανθρώπους με μέρη, με συναισθήματα, με τραγούδια, με καταστάσεις, με, με, με... Πόσο εύκολο είναι να ζεις τόσο έντονα πράγματα, ενώ ξέρεις ότι έχουν ημερομηνία λήξης;

Μάλλον δεν είναι εύκολο και είναι ψέμα να μου πεις μα προσπάθησα.. Προσπάθησα να μην αφεθώ, να μη νιώσω, να μη δεθώ συναισθηματικά.. Προσπάθησα αλλά η καρδιά φάνηκε πιο δυνατή από τη λογική. Είναι ψέμα, γιατί συνήθως δεν προσπαθείς. Συνήθως θες να το ζήσεις και όπου σε βγάλει. Θες να το ζήσεις γιατί το βλέπεις σαν μία ακόμα εμπειρία, γιατί το απαγορευμένο, το σύντομο, έχει τη δική του γλύκα.. Έχει όλα αυτά που λείπουν από το χρόνο της συνήθειας. Έχει την παρόρμηση της στιγμής, έχει αυτή τη ζέστη που νιώθεις στα μάγουλα σου και την ανατριχίλα που προκαλείται στο στομάχι σου κάθε φορά που σε πλησιάζει. Έχει αυτή τη γλυκιά προσμονή για την κάθε συνάντηση σας, αυτό το συναίσθημα που δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο, αυτό το συναίσθημα που σε γυρνάει πίσω στα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια. Σε εκείνους τους αθώους και αγνούς έρωτες που όμως τους ζούσες με τόσο ένταση και πάθος, σαν να μην υπήρχε αύριο. Τότε που υπήρχε το τώρα και που εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα. Σε αυτούς τους έρωτες, τους ενθουσιασμούς που ξέρεις ότι δεν θα κρατήσουν αλλά θες τόσο πολύ να τους ζήσεις και ας ξέρεις ότι θα πονέσεις. Τουλάχιστον θα είναι ένας πόνος γλυκός απόλυτα εναρμονισμένος με αυτή τη δυνατή ανάμνηση που θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά για αρκετό καιρό ακόμα ... Μπορεί και για πάντα, αλλά το πάντα είναι μεγάλη λέξη.

Άρα το να συνδέεις ανθρώπους με μέρη, με τραγούδια, με συναισθήματα είναι αναπόφευκτο κακό. Τουλάχιστον αφού δεν γίνεται να το αποφύγεις, κοίτα να το απολαύσεις. Άλλωστε ο κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή μας κάτι μας δίνει και κάτι μας παίρνει. Στο χέρι μας είναι να εκμεταλλευτούμε και τα θετικά και τα αρνητικά και με αυτά να πάμε παρακάτω, να συνεχίσουμε να ερωτευόμαστε, να ενθουσιαζόμαστε, να ζούμε. Ναι, να ζούμε, τόσο απλά, τόσο έντονα, τόσο παθιασμένα, ώστε να μπορούμε να φτιάξουμε εμείς το φινάλε της ταινίας της ζωής μας...!

4 σχόλια:

  1. καλημερα και καλη εβδομαδα! ευχομαι να περνας ομορφα και να διασκεδαζεις! να εισαι παντα καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Κική μου.. Σε ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι και εσύ να περνάς όμορφα κοντά σε ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε...!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο!!
    Γιατί μόνο έτσι, μπαίνει κανείς στον πίνακα της ζωής του και δεν κάθεται απ έξω σαν απλός θεατής.
    Καλό βράδυ <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή