Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Είναι περίεργο πως εμείς οι άνθρωποι μένουμε και επιμένουμε σε τελειωμένες καταστάσεις... Σε αυτές τις καταστάσεις που ξέρεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα αλλαγής και η μόνη λύση είναι η φυγή. Και όμως... Θες από φόβο για το άγνωστο, θες από συνήθεια, θες από ανάγκη επιμένεις να προσπαθείς να σώσεις ότι πιστεύεις ότι μπορεί να σωθεί. Αγνοώντας τις συνέπειες και ότι όλο αυτό εξακολουθεί να σε ρίχνει όλο και πιο κάτω... Σε πνίγει κάθε μέρα, κάθε ώρα όλο και πιο πολύ. .. Και εσύ εκεί... Πασχίζεις να απελευθερωθείς από τα δεσμά, να σταθείς στα πόδια σου, να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή αφήνοντας τα όλα πίσω....


Ίσως τελικά η ώρα να είναι τώρα. Όταν το αποφασίσεις, να το κάνεις, χωρίς να σε νοιάξει τίποτα. Είναι μικρή η ζωή και λίγος ο χρόνος για να τον σπαταλάμε σε αυτές τις τελειωμένες καταστάσεις. Ναι, ίσως τελικά όταν νιώσεις ότι είναι η ώρα να είναι πράγματι η ώρα.. Άκου τους χτύπους του ρολογιού και δράσε. Δράσε πριν σε πνίξει τελειώς η κατάσταση... Φύγε, τρέξε μακριά, σταμάτα να φοβάσαι. Ζήσε με το άγνωστο και αγάπησε το. Έτσι και αλλιώς όλα γίνονται για κάποιο λόγο...

Και το ρολόι θα είναι εκεί.. Αμείλικτο να σου δείχνει ότι ο χρόνος περνάει.. Άλλες φορές πολύ γρήγορα, άλλες φορές πολύ αργά...Το θέμα είναι να ζήσουμε, να συμφιλιωθούμε μαζί του και όχι απλά να τρέχουμε να τον προλάβουμε... Και που ξέρεις... Μπορεί να είναι και για καλό εντέλει...