ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΑ ΓΙΑΤΙ

Κανονικά αν και πρέπει να το ξεχάσω και να συνεχίσω παρ΄όλα αυτά δεν μπορώ.. Συνεχώς σκέφτομαι το ίδιο πράγμα. Από τι τελικά πέθανε ο πατέρας μου; Τι ήταν αυτό που του προκάλεσε την αιμορραγία 2 φορές και γιατί οι γιατροί του Νοσοκομείου δε διέγνωσαν την ακριβή αιτία, από την πρώτη μας εισαγωγή στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας;

Την πρώτη φορά, αρχής γενομένης της μετέπειτα περιπέτειας μας, η αιμορραγία αντιμετωπίστηκε, άρχισαν και οι μεταγγίσεις αίματος και ο πατέρας μου συνήλθε. Ακολούθησαν κολονοσκοπήσεις και αξονικές οι οποίες όμως δεν έδειξαν από τι προήλθε η αιμορραγία, με τους θεράποντες ιατρούς να σηκώνουν τα χέρια και απλά να κάνουν υποθέσεις. «Να ξέρετε, μάλλον έχει εκκολπώματα, να μπορεί να προήλθε από τα salospir, να, να χιλιάδες να».. Τελική γνωμάτευση, με κάθε επιφύλαξη βέβαια, η αιμορραγία προήλθε από τα αντιπηκτικά χάπια... Μάλιστα..

Μια μέρα μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο ο πατέρας μου παθαίνει εγκεφαλικό.. Εξετάσεις πάλι και ύστερα από μια εβδομάδα παθαίνει και δεύτερο.. Μεταφέρετε στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας και αφού βρίσκεται στα έκτακτα για αρκετές ώρες μεταφέρετε σε δωμάτιο. Δε μπήκε ποτέ στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε.

Έξι μήνες μετά...Βράδυ της 25ης Μαΐου ο πατέρας μου αρχίζει πάλι να αιμορραγεί.. Μεταφέρετε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου εκεί και αφού δίνω το ιστορικό του στο γιατρό, με ρωτάει: «Και από τι αιμορράγησε την πρώτη φορά; Δεν σας είπαν;», του απαντάω «Ναι μας είπαν. Ούτε εκείνοι δεν ήξεραν από τι. Αρκέστηκαν στα χάπια». Εντωμεταξύ ο πατέρας μου συνέχιζε να αιμορραγεί, να πονάει και ο εφημερεύων γιατρός να παίρνει απλά τηλέφωνο τον τραυματιοφορέα προκειμένου να μεταφέρει τον πατέρα μου σε δωμάτιο νοσηλείας. 2 ώρες μετά, ο πατέρας μου αρχίζει πάλι να πονάει πολύ περισσότερο αυτή τη φορά... Μας βγάζουν έξω από το δωμάτιο. Ακούω φωνές και μια νοσοκόμα (άνθρωπος πραγματικός) να φωνάζει με κλάματα στα μάτια το επίθετο του πατέρα μου και την άλλη να έρχεται με το μηχάνημα του απινιδωτή μαζί με τον εφημερεύοντα γιατρό.. Εφτά παρά πέντε ο μπαμπάς μου έφυγε και το μόνο που άκουσα να λέει ένας από τους μεγάλους γιατρούς του Νοσοκομείου είναι «Γιατί δε μας φωνάξατε σε ένα τόσο σοβαρό περιστατικό νωρίτερα;»

Όταν ρώτησα το γιατρό από τι πέθανε μου είπε «Τι να σας πω. Δε ξέρουμε ακριβώς.. Μάλλον τον πρόδωσε η καρδιά του. Δεν άντεξε την αιμορραγία» και αυτό έλεγε και το πιστοποιητικό.. «Καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια»...

Θα μου πεις τι ψάχνεις τώρα; Ο άνθρωπος ηρέμησε.. Όχι, δε μπορώ να το δεχτώ. Πέθανε άδικα για μένα. Αν είχε γίνει σωστή γνωμάτευση εξαρχής, αν είχαν δώσει τη δέουσα προσοχή, αν στην τελική είχε μεταφερθεί σε ένα καλύτερο νοσοκομείο μπορεί και να ζούσε.. Πέθανε χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Από μια αιμορραγία που προήλθε από τα χάπια.. Αυτό θέλετε να δεχτώ λοιπόν αγαπημένοι μου γιατροί; Ότι πέθανε από μια εικασία σας; Το να μπω σε διαδικασία νομική δεν ωφελεί απλά θέλω να πω από προσωπική εμπειρία ότι αν βλέπετε τα «ίσως» και τα «αν» από γιατρούς φύγετε μακριά. Πάρτε τον άνθρωπο σας για να σωθεί.. Ακόμα και αν του γράφει που λένε, τουλάχιστον θα έχετε προσπαθήσει. Όσο για εσάς φίλτατοι γιατροί, αν δεν σας αρέσει το επάγγελμα σας ή γνωματεύετε καλύτερα παίρνοντας φακελάκια παραιτηθείτε. Χρέος σας είναι να σώζετε ζωές, δεν σας όρισε κανείς δήμιους ψυχών..