Μια μικρή γνωριμία με τα δύο αδέσποτα σκυλάκια που ήρθαν στη ζωή μου, σε διαφορετικό χρόνο και διαφορετική εποχή, με ένα κοινό στόχο όμως. Να μας δείξουν τι σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη, πίστη και αφοσίωση.
Ας τα γνωρίσουμε...
Γεια σας από εμάς!
Είμαστε ο Άρης (δεξιά) ημίαιμο πεκινουα και ο Ριγκο (αριστερά) διασταύρωση κολλευ με τσοπάνη και λυκόσκυλο και είμαστε τα παιδιά της Κορίνας και του Θανάση.
Ας σας συστηθούμε όμως και θα μιλήσω πρώτος εγώ, ο Άρης, ως μεγαλύτερος του σπιτιού.
Η γνωριμία μου με την Κορίνα ξεκίνησε ένα κρύο βράδυ του Νοεμβρίου. Εκείνη γύριζε από τη δουλειά της και εγώ περιπλανιόμουν στη βροχερή πόλη της Χαλκίδας. Ξαφνικά οι δρόμοι μας συναντήθηκαν και εκείνη μου χαμογέλασε. Αποφάσισα να την ακολουθήσω. Βλέπετε το είχα σκάσει πρόσφατα από το σπίτι μου καθώς με χτυπούσαν και με κακομεταχειρίζονταν. Μάλιστα μια ημέρα πριν βρεθώ με την Κορίνα πήγε να με πατήσει και αυτοκίνητο.
Εκείνο το βράδυ λοιπόν αποφάσισα να την ακολουθήσω. Και εκείνη με δέχτηκε με χαρά, παρα τη θλίψη που είχε στα μάτια της από το θάνατο του πρώτου σκύλου της, της Αρτέμης, ένα μήνα πριν συναντηθούν οι δρόμοι μας. Και με πήρε σπίτι, με πήγε στο γιατρό, έκανα μπάνιο, μου έδωσαν τα κρεβάτια και τις πολυθρόνες τους και γενικά έγινα ο κύριος του σπιτιού. Γνώρισα και την οικογένεια της και κάπως έτσι πέρασαν οκτώ χρόνια μαζί τους.. Οκτώ χρόνια όμορφα, οκτώ χρόνια δύσκολα, οκτώ χρόνια γεμάτα χαρές, λύπες μα και απώλειες. Και ήμουν εκεί. Και η Κορίνα ήταν εκεί για εμένα. Ήμασταν πια ένα. Τώρα είμαι 10 χρονών και πλέον έχει ο ένας ξεχωριστή θέση στην καρδιά του άλλου.. Και αν κάποιες φορές πιάνω τη μαμά να κλαίει, καθώς όπως όλα τα σκυλιά έχουμε συγκεκριμένα χρόνια ζωής, ένα γλείψιμο, ένα γαύγισμα και ένα χάδι, αρκούν για να δω ξανά τη χαρά στα μάτια της..
Φτάνει όμως τώρα. Καιρός να μιλήσω και εγώ.
