ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

Έρχονται Χριστούγεννα και η πόλη με καλεί να την περπατήσω..

Ξεκινάω από ψηλά από την Αβάντων, έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους της Χαλκίδας, η οποια ξετυλίγεται μπροστά μου στολισμένη.. Κολώνες με φωτάκια δημιουργούν ένα μονοπάτι που γεμίζει από κόσμο.. Κάποιοι κουβαλάνε τσάντες, κάποιοι απλά χαζεύουν και κάποιοι άλλοι απλά περπατάνε.. Ίσως από εκεί να είναι ο δρόμος τους ή απλά να βγήκαν και εκείνοι μια βόλτα στα μαγαζιά όπως εγώ… Άνθρωποι τυχαίοι, περαστικοί έρχονται και φεύγουν..

Στέκομαι και χαζεύω το δέντρο του Εμπορικού Συλλόγου που στολίστηκε με παραδοσιακά κάλαντα από το Σύλλογο Καππαδόκων.. Ένα ζευγάρι προχωράει με το μωράκι τους, ενώ κάτι κορίτσια μιλάνε και γελάνε δυνατά..

Αποφασίζω να μην πάω ακόμα παραλία… Θέλω να επισκεφθώ και την πλατεία πίσω από τα Δικαστήρια. Φωτάκια παντού και ξύλινα σπιτάκια δίνουν έναν άλλο τόνο στην αγορά.. Βλέπω παιδάκια να τρέχουν και γονείς να βγάζουν μαζί τους φωτογραφία..

Βλέπω όμως και παρέες ατόμων στην ηλικία μου που και εκείνοι σαν παιδιά βγάζουν selfie και χαμογελάνε.. Αλλά και πιο μεγάλοι άνθρωποι σε ηλικία κάνουν ένα σύντομο πέρασμα χαζεύοντας και εκείνοι τα χρώματα που δίνουν στην πλατεία τα λογιών λογιών φωτάκια..

H ΕΛΠΙΔΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Όταν ήμουν μικρή περίμενα πως και πως να έρθουν τα Χριστούγεννα.. Θέλεις επειδή γεννήθηκα και κοντά σε αυτές τις ημέρες; Δε ξερω.. Ξέρω πάντα ότι με το που έμπαινε ο Δεκέμβριος με έπιανε μια γλυκιά ανυπομονησία για να έρθει η ώρα που θα στολισουμε το δέντρο... 

Και εκείνη η ώρα έφτανε.. Και χιλιάδες μπαλιτσες απλώνονταν μπροστά μας.. Άλλες χρωματιστές, άλλες μονόχρωμες, άλλες με σχέδια και άλλες απλές. Κάποιες άλλες ήταν καμπανουλες και κάποιες άλλες είχαν τη μορφή αγγέλων ενώ άλλες είχαν και τη μορφή των αστεριών.. Όλες όμως περίμεναν καρτερικα να πάρουν τη θέση τους στα κλαδακια του δέντρου...

Και υστερα ήταν και τα λαμπακια. Λευκά, χρωματιστά, μπλε, κίτρινα ότι ηθελε η ψυχή σου έμπαιναν και αυτά στο δέντρο και του χάριζαν μια μαγική λάμψη.. Και το αστέρι στην κορυφή θυμίζει ότι η ελπίδα και τα όνειρα θα πρεπει παντα να μένουν ψηλά στην κορυφή...

Και κάπως έτσι τα χρόνια περνανε και το δέντρο μαζί με τους φίλους του περιμένουν κάθε χρόνο καρτερικα να πάρουν τη θέση που τους αξίζει μέσα στο σπίτι. Οι δε Άγιοι Βασίληδες, ελαφακια χιονάνθρωποι και φυσικά η φάτνη συμπληρώνουν με ένα υπέροχο τρόπο το όλο εορταστικό κλιμα...

Τα φετινά Χριστούγεννα είναι κάπως διαφορετικά όμως.. Βλέπεις φέτος λείπει ένα βασικό αγαθό. Η ελευθερία.. Δε μπορείς να βγεις έξω και να χαζέψεις το στολισμό. Δε μπορείς να πας στο μαγαζακι του κυρίου Χρήστου να πάρεις δώρα η της κυρίας Τασούλας να πάρεις λογίων λογίων καλούδια. Δε μπορείς να οργανώσεις παρτι για φίλους, δε ξερεις καν αν θα μπορέσεις να αγκαλιάσεις και να είσαι μαζί με τους ανθρώπους σου αυτές τις γιορτινές ημέρες. . Δε μπορείς να ζήσεις όπως θέλεις. Πρέπει να ζήσεις με τον τρόπο που οι άλλοι θέλουν..

Όμως ξέρετε κάτι; όπως στο δέντρο υπάρχουν αυτά τα στολιδια που φαίνονται αλλά υπάρχουν και αυτά που κρυβονται όμως ειναι και αυτά βασικοί πρωταγωνιστές της διακόσμησης έτσι και εμείς δεν πρεπει να αφήσουμε κανέναν να μας εξαφανίσει την ελπίδα, τα όνειρα, την ανέμελια και τη ζωντάνια.. Ναι αυτά κανεις δε μπορεί και ουτε πρεπει να μας τα παρει..