ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΑΣ

Με αφορμή μια βόλτα, εκείνο το κρύο βράδυ του Δεκεμβρίου..

Μια βόλτα αρκεί για να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, να αναπνεύσεις καθαρό αέρα, να γεμίσεις με οξυγόνο τον οργανισμό σου..

Μια βόλτα αρκεί για να κλείσεις τα μάτια και να αφουγκραστείς την ηρεμία του τοπίου γύρω σου. Να ακούσεις τη θάλασσα ή το θρόισμα των δέντρων από τη ψύχρα του Δεκεμβρίου.. Κάπου-κάπου ακούς και από ένα νυχτοπούλι να κράζει ψάχνοντας.. Ποιος ξέρει άραγε τι να ψάχνει..

Τα φώτα αχνοφαίνονται στον ορίζοντα σε μια ανέλπιδη προσπάθεια να δώσουν και εκείνα το στίγμα τους ότι υπάρχουν. Είναι εκεί έτοιμα να χαρίσουν τη λάμψη τους στον κόσμο. Να δώσουν το στίγμα ότι ανήκουν σε έναν κόσμο ζωντανό, σε έναν κόσμο που διασκεδάζει, που κοιμάται, που περπατάει σε εκείνα τα πλακόστρωτα σοκάκια που γλιστράνε από τη βροχή που έριξε προ ολίγου... Και σε κάποια σπίτια υπάρχουν και τα φωτάκια.. μεταφέρουν το μήνυμα των γιορτών. Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή της αθωότητας, της παιδικότητας, της ανεμελιάς..

Η ψύχρα δυναμώνει. Δεκέμβρης είναι άλλωστε.. Κουμπώνεις το μπουφάν και βάζεις τα χέρια στις τσέπες. Έχει αρχίσει να κρυώνει η μύτη σου και τα χέρια σου.. Και αυτό όμως έχει τη δική του ελευθερία. Είναι σαν να προσπαθεί να παγώσει εκείνη τη στιγμή όλα σου τα συναισθήματα.. Δε θες να νιώθεις, δε θες να σκέφτεσαι.. Θες απλά να ζήσεις εκείνη τη στιγμή...

Η ώρα περνάει, η νύχτα δίνει τη θέση της στην αυγή και εσύ αποχωρείς.. Γυρνάς σπίτι και πέφτεις στο κρεβάτι.. Όλα μοιάζουν πια τόσο διαφορετικά, τόσο ήρεμα, τόσο ελπιδοφόρα και αισιόδοξα.. Κλείνεις τα μάτια και ξεκουράζεσαι.. Αύριο είναι μια διαφορετική ημέρα.. Μια ημέρα που είχε ένα υπέροχο βράδυ..

Για αυτό να φεύγετε με την πρώτη ευκαιρία! Να παίρνετε το αμάξι ή τη μηχανή ή ακόμα και το ποδήλατο ή και τα πόδια και να φεύγετε.. Να πηγαίνετε σε εκείνα τα μέρη που σας κάνουν να ηρεμείτε.. Σε εκείνα τα μέρη που τα ξέρετε μόνο εσείς και όταν τα μοιράζεστε είναι από επιλογή και όχι από ανάγκη...

Σε εκείνα τα μέρη, σε εκείνες τις βόλτες, σε εκείνες τις στιγμές...