21.000 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Όταν πριν 1.5 χρόνο, όπως είπα και πριν λίγες ημέρες, αποφάσιζα να φτιάξω το μπλοκ μου ύστερα από μία απώλεια που μου στοίχισε πολύ, δε φανταζόμουν την απήχηση που θα είχε, φτάνοντας να το έχουν δει 21.000 άτομα.

21.000 άτομα διάβασαν ένα μπλοκ που έχει καθαρά προσωπικό τόνο. Ένα μπλοκ στο οποίο αν και δεν προλαβαίνω να γράφω συνέχεια, παρ όλα αυτά είναι εκεί να μοιραστώ μαζί του αλλά και μαζί σας κάθε σκέψη μου, κάθε συναίσθημα μου.

Παιδικές αλλά και ρομαντικές ιστορίες, κείμενα για τις ανθρώπινες σχέσεις (φιλικές και ερωτικές) αλλά και πιο γενικά κείμενα συνθέτουν το μπλοκ μου και όλα όσα αφορούν εμένα.

Η χαρά όμως δε βρίσκεται μόνο στην έκφραση συναισθημάτων αλλά και στην απήχηση των κειμένων μου στον κόσμο. Πολλοί εκφράζονται μέσα από τα κείμενα μου, άλλοι «ταξιδεύουν» και κάποιοι άλλοι συγκινούνται. Κάποιοι απλά τα βλέπουν υπερβολικά ρομαντικά και ουτοπικά και άλλοι θεωρούν ότι το να γράφεις δεν είναι δα και τόσο σημαντικό, επειδή κάποιες φορές μπορεί να επαναλαμβάνεσαι και να γίνεται κοινότυπο το κείμενο. Δεκτή κάθε κριτική, δεκτή κάθε επισήμανση, δεκτή κάθε διόρθωση, δεκτός κάθε όμορφος αλλά και «άσχημος» λόγος.

Όπως λοιπόν ανέφερα, το μπλοκ μου ήταν μία ευκαιρία να εκφράζω όλα αυτά που νιώθω. Άλλωστε το έχετε βιώσει και εσείς πιστεύω. Να νιώθετε τόσα πολλά πράγματα και να θέλετε τόσο πολύ να τα εκφράσετε. Κάποιοι το κάνουν είτε μέσω του γραψίματος, -καλή ώρα εγώ-, είτε μέσω της μουσικής, της φωτογραφίας, της γυμναστικής, τέλος πάντων με ότι νιώθει ο καθένας εκφράζει όλα αυτά που νιώθει.

Από την άλλη υπάρχουν και εκείνοι που δεν το κάνουν. Κρατάνε τα πάντα μέσα τους, δε ξεσπάνε, με αποτέλεσμα να κάνουν καταχρήσεις βλάπτοντας χειρότερα τον εαυτό τους. Για μένα είναι μεγάλο λάθος. Μάθετε να έρχεστε σε επαφή με τα συναισθήματά σας και μην τα φοβάστε. Βιώστε τα, νιώστε τα, ζήστε τα, αντιμετωπίστε τα. Φτάστε πάτο για να μπορείτε να βγείτε πάλι στην επιφάνεια...

Όσο για εμένα; Ένα ευχαριστώ για τις αναγνώσεις που κάνετε στα κείμενα μου και ότι άλλο συνεπάγεται αυτό δεν αρκεί. Αυτή η ευγνωμοσύνη που νιώθω είναι κάτι πολύ ανώτερο, κάτι που με ξεπερνά και δε μπορώ να την εκφράσω όσες σελίδες και να γράψω.

Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε όλοι μαζί σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο των συναισθημάτων και ξέρω ότι όσο έχω όλους εσάς τους 21.000 συνταξιδιώτες, ακόμα και αν δε φτάσω στον προορισμό μου, έχω απολαύσει μέχρι στιγμής ένα πολύ όμορφο ταξίδι...

21.000 λοιπόν ευχαριστώ, 21.000 στιγμές, 21.000 συναισθήματα...