ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Και είναι ο αέρας που ανακατεύει τα μαλλιά σου... Και είναι και το κύμα της θάλασσας που σκάει στα βράχια σα να θέλει να ξεσπάσει την οργή του. Σα να θέλει και εκείνη (σ.σ θάλασσα) να βρει τη λύτρωση της από όλα αυτά που την πονάνε..

Ύστερα είναι και ο ήλιος.. Προσπαθεί να ρίξει τις ακτίνες του στον κόσμο ενώ τα σύννεφα τον πλησιάζουν απειλητικά... Όμως εκείνος με ένα μαγικό τρόπο βρίσκει τη λύση και ακόμα και μέσα από τα σύννεφα ρίχνει τις ακτίνες του.. Σα να προσπαθεί να ξεφύγει από την απελπισία του μαύρου σύννεφου. Σα να θέλει να δείξει τη δύναμη του. Να γεμίσει τον κόσμο με αισιοδοξία, να του δείξει ότι παρ όλες τις δυσκολίες που του τυχαίνουν πάντα στην άκρη του τούνελ υπάρχει το φως.. Είναι στο χέρι του καθενός να διασχίσει το τούνελ και να μη χάσει την ελπίδα του φωτός...

Μετά βλέπεις και τα πουλιά. Γλάροι που ορμάνε στη θάλασσα και πιάνουν το φαγητό τους.. Αλλά πάλι πουλιά πετούν ελεύθερα πάνω στον ουρανό και χάνονται στα σύννεφα.. Χάνονται και εμφανίζονται.. Παίζουν μαζί τους και τα κοροϊδεύουν.. Συχνά καραδοκούν μήπως βρουν και εκείνα το φαγητό τους αλλά κυρίως πετούν.. Έχουν τη δυνατότητα να φεύγουν μακριά.. Να νιώθουν τον αέρα πάνω τους.. Ελεύθερα.. Να κάνουν ότι θέλουν..

Και ύστερα έρχεται το καράβι.. Προσπαθεί να διασχίσει τα άγρια νερά της θάλασσας.. Είναι σαν να ακούω τις φωνές τους.. «Καπετάνιε τα πανιά. Γρήγορα στρίψε το τιμόνι.. Συνεχίζουμε στην πορεία μας»..


Πιάνω την άμμο και τα βότσαλα.. Βρεγμένα περιμένουν χειμώνα καλοκαίρι τα χιλιάδες παιδιά που θα παίξουν μαζί τους. Τα ζευγαράκια που θα ανταλλάξουν πάνω τους όρκους αιώνιας αγάπης..

Κλείνω τα μάτια μου... Αφήνω τις αισθήσεις μου ελεύθερες... Ακοή, όραση, όσφρηση, αφή... Όλα σε πλήρη αρμονία.. Αναζητούν τη λύτρωση.. Αναζητούν τη στιγμή.. Εκείνη τη στιγμή που ο χρόνος παγώνει.. Εκείνη τη στιγμή που για τόσο μόνο νιώθεις πραγματικά ελεύθερος..

Και οι σκέψεις σου προσπαθούν να μπούνε σε τάξη... Και ίσως να τα καταφέρεις κάπως.. Ίσως όμως να θες να τις αφήσεις ελεύθερες.. Να βρούνε και αυτές τη δική τους διέξοδο και να σε απαλλάξουν από την παρουσία τους.. Να τις αφήσεις εκεί για να δώσεις χώρο στις επόμενες να κάνουν κατάληψη στο μυαλό σου... Και ίσως εκείνες να είναι θετικές, ποτισμένες με την αλμύρα της θάλασσας..

Να είναι γεμάτες από μια μέρα στην παραλία... Εκείνης της μέρας που ο χρόνος σταμάτησε για κάποια λεπτά, κάποια ώρα... Να είναι γεμάτη στιγμές.. Στιγμές δικές σου.. Στιγμές αιώνιες.. Στιγμές μοναδικές... Απλά στιγμές...