Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

Πριν λίγες ημέρες επέστρεψα πάλι στα θρανία -κυνηγώντας ένα απωθημένο των παιδικών μου χρόνων- για να σπουδάσω βρεφονηπιοκομία. Ανέκαθεν μου άρεσαν τα παιδιά και έχω δει ότι τα καταφέρνω μαζί τους ή τουλάχιστον είμαι σε έναν καλό δρόμο.

Εν πάση περιπτώσει γυρνώντας στο θέμα μας, ξεκίνησα λοιπόν τις σπουδές μου. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, να ρίχνω στα κορίτσια του τμήματος μου τουλάχιστον μια δεκαετία, μπήκα δειλά στην αίθουσα και έκατσα πάλι σε θρανίο, ενώ ο πίνακας με τη λευκή κιμωλία και τη φιγούρα της καθηγήτριας να γράφει ξύπνησε μνήμες. Σα να μην πέρασε χρόνος από όταν τελείωσα το λύκειο.
Δίπλα μου έκατσε η Κυριακή. Πίσω μου η Αμαλία και η Ιωάννα, πιο πίσω η Νεφέλη, η Ελπίδα, η Μαρία, η Γεωργία, η Ελένη, η Εύα, η Βίκυ, η Δήμητρα, η Ειρήνη η... 27 άτομα μετράει η αίθουσα. 27 γυναίκες όλων των ηλικιών. 27 κορίτσια αλλά πάνω στην τρέλα της εφηβείας, μόλις ανοίγουν τα φτερά τους για να σπουδάσουν, άλλα κυνηγάνε το όνειρο τους και αλλά είναι παντρεμένα με παιδιά και είναι απίστευτες «χαζομαμαδες».. Όλες με σκοπό και όνειρο.

Ύστερα έρχονται οι καθηγήτριες. Τις βλέπεις ποσό ενθουσιασμένες είναι με αυτό που κάνουν. Έμπειρες στη διδασκαλία οι περισσότερες, λάμπουν τα μάτια τους προσπαθώντας να σε διδάξουν όσα ξέρουν, να σου μεταλαμπαδεύσουν λίγες από τις γνώσεις τους. Είναι εκεί. Με το χαμόγελο τους.

Ξέρεις, αν και είναι νωρίς ακόμα, κάποιες φορές χαίρομαι που πήρα την απόφαση και ασχολήθηκα με κάτι που πιο παλιά φάνταζε ένα απωθημένο. Τουλάχιστον ξέρω ότι θα προσπαθήσω ανεξάρτητα αποτελέσματος. Ότι κυνήγησα ένα από τα όνειρα μου. Και το ίδιο πιστεύω ότι κάνουν και οι συμμαθήτριες μου. Όλες προσπαθούν να φτιάξουν το μέλλον τους, να κυνηγήσουν τα όνειρα τους, να δώσουν τη δική τους μάχη. Και είμαι σίγουρη ότι όλες θα τα καταφέρουμε. Η καθεμιά με το δικό της τρόπο.

Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι θέμα συγκυριών και καταστάσεων. Τώρα επέλεξα να σπουδάσω, τώρα γνώρισα τα κορίτσια, τώρα...αποφασίζω να ανοίξω και άλλο τους ορίζοντες μου..! Γιατί ποτέ δεν είναι αργά.. Η μόρφωση δεν έχει ηλικία. Έχει μόνο θέληση και πείσμα..

Το κουδούνι χτύπησε και η φωνή της καθηγήτριας με επανέφερε στην τάξη.

Το μάθημα αρχίζει..

2 σχόλια: