EINAI KAI AYTO

Είναι που κοιτάζω νοσταλγικά χαμογελώντας πικραμένα τη φωτογραφία σου.. Θεέ μου πόσες αναμνήσεις... Είναι και αυτό που βλέπω μπαμπάδες φίλων να έρχονται από το χωριό φορτωμένοι με χίλια καλά από το περιβόλι τους... Να, σαν αυτό που είχες κάποτε και εσύ.. Είναι και αυτό που ακούς συνέχεια φίλοι να λένε
"ο μπαμπάς μου είπε αυτό", " αύριο δε μπορώ, έχω δουλειά με τον πατέρα μου" κτλ κτλ., όπως έλεγα και εγώ κάποτε... Είναι και αυτό που βλέπω παιδιά να παίζουν ανέμελα με τους πατεράδες τους, όπως έκανες και εσύ με μένα και τα αδέρφια μου... Είναι αυτό και είναι και αλλά πολλά..

Μου λείπεις.. Κάθε μέρα η απουσία σου μεγαλώνει.. Ζω με τις αναμνήσεις, προσπαθώ να χαμογελάω, να ζω, να προχωράω.. Αλλά είναι δύσκολο ρε μπαμπά, πολύ δύσκολο αλήθεια... Και ας προσπαθώ να είμαι τόσο δυνατή, όσο νόμιζες ότι είμαι...