Ξεκινώντας με τις φιλικές σχέσεις όλα φαίνονται ρόδινα στην αρχή..Ο άνθρωπος εξάλλου τις περισσότερες φορές είναι κοινωνικός από την φύση του οπότε είναι λογικό να προσπαθεί να γνωρίζει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Με κάποιους γίνεται φίλος αληθινός, με κάποιους κάνει παρέα και με κάποιους άλλους απλά μένει γνωστός. Το πρόβλημα βρίσκεται στην τρίτη περίπτωση ως επί το πλείστον. Γιατί συνήθως κολλάς με έναν γνωστό σου και θέλεις πια να μην είστε μόνο γνωστοί αλλά να προχωρήσετε και ένα βήμα παρακάτω, δηλαδή στο να γίνετε φίλοι. Το θέλει ο ένας το θέλει ο άλλος και κάπως έτσι αρχίζουν να βγαίνουν πιο συχνά, να έρχονται πιο κοντά, να ξεκινάνε να συζητάνε προσωπικά θέματα, να μοιράζονται εμπειρίες, όνειρα, προβλήματα, χαρές και λύπες. Και εκεί που εσύ νομίζεις ότι όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους και βαίνουν καλώς έρχεται κάτι και τα ανατρέπει. Και αυτό δεν είναι άλλο από το ψέμα και την υποκρισία. Γιατί εσύ ήσουν από την αρχή ειλικρινής μαζί του και ζήταγες το ίδιο και από εκείνον. Όμως το ένα ψέμα δυστυχώς πάντα φέρνει το άλλο και κάποια στιγμή όλα αποκαλύπτονται. Και συνειδητοποιείς ότι τόσο καιρό πίστευες και εμπιστευόσουν κάποιον, ο οποίος είτε είχε τους δικούς του σκοπούς είτε απλά πέρναγε την ώρα του μαζί σου. Αυτόματα λοιπόν μπαίνεις στην διαδικασία να αναρωτηθείς γιατί τόση υποκρισία; Η ειλικρίνεια γιατί δεν ξέρει κανείς τι σημαίνει; Ο άλλος πρέπει πάντα να είναι ειλικρινής ακόμα και αν δεν γίνεται αρεστός στους υπόλοιπους. Γιατί όταν φανεί ποιος είσαι πραγματικά κανείς δεν θα θέλει δίπλα του έναν υποκριτή. Τι γίνεται όμως όταν η αλήθεια αποκαλυφθεί; Συνεχίζεις να ποντάρεις ή απομακρύνεσαι διακριτικά κλείνοντας ένα ακόμα κεφάλαιο στην ζωή σου, προχωρώντας παρακάτω πιο επιφυλακτικός αυτή την φορά; Ίσως κάνεις το ένα ίσως το άλλο.. Εξαρτάται πως νιώθεις την εκάστοτε στιγμή!
Η δεύτερη περίπτωση αφορά τις ερωτικές σχέσεις… Και επειδή προηγουμένως αναφέρθηκα στην υποκρισία θα ήθελα να σταθώ σε αυτό γιατί απλά μπορεί και σε μια σχέση να υποκρίνεσαι. Να υποκρίνεσαι ότι περνάς καλά μαζί με τον άνθρωπο που είσαι ή ότι θα αλλάξει αυτά που σε ενοχλούν ώστε να ξαναγίνετε όπως πρώτα, ενώ βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι όλο αυτό που υπήρχε μεταξύ σας έχει τελειώσει. Και κάπου εκεί αρχίζουν να εμφανίζονται τα προβλήματα, η μιζέρια, η ανασφάλεια, ο φόβος της μοναξιάς και το άγχος μήπως πήρες μια λανθασμένη απόφαση και έδιωξες από κοντά σου κάτι που πραγματικά άξιζε να το κρατήσεις και να πολεμήσεις για αυτό… Οπότε ή αποφασίζεις να σταματήσεις να υποκρίνεσαι και μιλάς απλά και ξεκάθαρα για το τι θέλεις, τι ζητάς, τι σε καλύπτει και τι σκοπεύεις να κάνεις από εδώ και μπρός. Αλλιώς συνεχίζεις να υποκρίνεσαι ότι όλα θα πάνε καλά και θα έρθει η αλλαγή, ώσπου φτάνεις σε μια ηλικία και κοιτώντας πίσω μετανιώνεις που όσο ακόμα είχες την ευκαιρία δεν έκανες κάτι να το αλλάξεις και να προχωρήσεις παρακάτω. Άλλωστε δεν λένε καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες απλά γιατί δεν βρήκες το θάρρος και το κουράγιο να συνεχίσεις προχωρώντας παρακάτω , μένοντας με τις καλές αναμνήσεις φυλαγμένες στην καρδιά σου και ξεκινώντας μια καινούργια αρχή με πιο πολύ πείσμα , αυτογνωσία και αισιοδοξία αυτή τη φορά.. Επομένως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι όντως πολύ δύσκολες και κάθε φορά εξαρτάται με πόσο θάρρος και υπομονή θα οπλιστεί ένας άνθρωπος για να μπορέσει να δώσει ένα τέλος και να ξεκινήσει από την αρχή ή να προσπαθήσει να αλλάξει αυτό που νιώθει και να κρατήσει εν μέρει αυτό που πιστεύει ότι αξίζει πραγματικά.
Πάντως ούτε η μια ούτε η άλλη απόφαση είναι εύκολη. Όλα όμως αργά ή γρήγορα θέλοντας και μη παίρνουν τον δρόμο τους. Το θέμα είναι αν εμείς θα μείνουμε απλοί παρατηρητές ή θα πολεμήσουμε κυνηγώντας αυτό που πραγματικά πιστεύουμε ότι αξίζει στον καθένα μας. Αυτό που τελικά μας γεμίζει, μας ευχαριστεί και κάνει οποιαδήποτε δυσκολία να μοιάζει σαν μια σταγόνα εν μέσω μιας δυνατής βροχής. Το αξίζει ο καθένας από εμάς….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου