ΣΕ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Είναι και αυτά τα χαμόγελα στα οποία δεν μπορείς να αντισταθείς.. Εκείνο το χαζό χαμόγελο κάθε φορά που τον κοιτάς, εκείνο το γέλιο κάθε φορά που σου λέει ένα ανούσιο αστείο που όμως εσένα σου φαίνεται σαν να άκουσες το πιο αστείο πράγμα πάνω στη γη. Όλα εκείνα τα θετικά συναισθήματα που σου βγαίνουν κάθε φορά που τον κοιτάς, κάθε φορά που μιλάτε, κάθε φορά που βρίσκεστε και εύχεσαι να μην είναι τελευταία αλλά να υπάρξουν πολλές ακόμα.

Ναι ξέρεις, από εκείνες τις συναντήσεις που κρατάνε ώρες... Μιλάς, γελάς και ο χρόνος κυλάει.. Αλλά δε σε νοιάζει.. Γιατί είσαι εκεί, μαζί του. Ακόμα και η σιωπή μεταξύ σας κάποιες φορές είναι ωραία. Ειδικά όταν συνοδεύεται από μια αγκαλία τότε η σιωπή αξίζει... Γιατί μένεις εσύ εκεί, να τον έχεις αγκαλιά και απλά να κοιτάς τη θάλασσα και να χαμογελάς... Χωρίς να σε νοιάζει το αύριο, μόνο το τώρα και η σιωπή συννένοχη να σιγοντάρει με τον τρόπο της ώστε αυτή η σκηνή να μείνει χαραγμένη στο μυαλό σου για πολύ καιρό ακόμα...
Δεν έχει σημασία αν είναι αγόρι σου, δεν έχει σημασία αν είναι φίλος σου σημασία έχει ότι σε κάνει να χαμογελάς και το χαμόγελο είναι αναγκαίο καλό στη ζωή μας. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είναι εκείνος ο άνθρωπος που μόλις τον σκεφτείς, μόλις σκεφτείς μια στιγμή σας είτε αυτή είναι ένα αστείο μήνυμα στο κινητό, στο fb ή δεν ξέρω εγώ που αλλού, είτε μία συνάντηση σας από αυτές τις καμένες τις μεταμεσονύχτιες θα κάνει το χαμόγελο σου  το πιο φωτεινό χαμόγελο του κόσμου. Ξέρεις από εκείνο που λάμπουν και τα μάτια σου μαζί και όλοι σε ρωτάνε μα τι έκανες; Φαίνεσαι διαφορετική... Και εσύ δεν απαντάς... Απλά συνεχίζεις να χαμογελάς με αυτό το χαζό χαμόγελο... Αυτό το χαμόγελο που δε γνωρίζει ηλικίες...

Και μπορεί εκείνος να μη μάθει ποτέ πως είναι  να χαμογελάς όταν τον σκέφτεσαι.. Ακόμα και όταν είναι φίλος σου πολλές φορές δεν μπαίνει καν στον κόπο να σε παρατηρήσει... Όχι γιατί το κάνει επίτηδες αλλά γιατί έτσι είναι... Είσαι φίλη του είναι λογικό να χαζογελάς με αυτά που σου λέει. Είναι λογικό να δέχεσαι να τον ακολουθήσεις σε κάθε τρέλα του, όχι γιατί είναι εκείνος μόνο, αλλά γιατί και εσύ είσαι λίγο τρελοκομείο μεταξύ μας...  Ναι ίσως δεν θα το μάθει ποτέ και ίσως κάποια στιγμή εξαφανιστεί από τη ζωή σου.. Όχι γιατί έγινε κάτι, απλά έτσι ήταν να γίνει.. Και μπορεί να πονέσει αρχικά η απουσία του αλλά αυτά τα χαμόγελα που σου πρόσφερε δε θα ξεχαστούν. Θα είναι εκεί, φυλαγμένα σε ένα μέρος  του μυαλού σου, να σου θυμίζουν τις ωραίες στιγμές που έζησες μαζί του, τα ατελείωτα χαμόγελα σου που έκαναν το πρόσωπο σου να μοιάζει λες και έχεις πάει στον καλύτερο πλαστικό του κόσμου...

Προσωπικά έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους.. Κάποιοι από αυτούς  με έκαναν να έχω αυτό το ηλίθιο χαμόγελο κάθε φορά που βρισκόμασταν, κάθε φορά που τους σκεφτόμουν.. Είναι εκείνοι, ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού που ξέρω ότι κάθε φορά που θα τους σκέφτομαι θα χαμογελάω...Θα χαμογελάω άλλες φορές χαζά και άλλες φορές νοσταλγικά... Θα χαμογελάω γιατί θα τους σκέφτομαι, θα χαμογελάω γιατί θα θυμάμαι όλες αυτές τις ωραίες στιγμές που έζησα μαζί τους... Αυτές τις στιγμές που δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αλλά άφησαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο το σημάδι τους στη ζωή μου...