Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΠΑΜΠΑ

Δεν ξέρω πως να ξεκινήσω και τι να γράψω. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω.. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα εκφράσω όλα αυτά σε ένα χαρτί. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω κιόλας ποτέ να ηρεμήσω και να πω ότι ναι τα είπα, δεν έχω κάτι άλλο να πω...

Μπαμπά...πέρασες πολλά τον τελευταίο καιρό. Περιήλθες σε μια κατάσταση που δεν είχες συνηθίσει. Άτρωτος ήσουν πάντα και έτσι θέλω να σε θυμάμαι. Περήφανος άνθρωπος που δε δεχόταν βοήθεια από κανέναν. Μόνος σου ήθελες να τα καταφέρεις. Και αυτό μας έλεγες πάντα. Να προσπαθείτε μόνοι σας. Μη στηρίζεστε σε κανέναν. Πιστέψτε στον ευατό σας και θα τα καταφέρετε. Ακούραστος και αεικίνητος πάντα προσπαθούσες συνεχώς για να κάνεις ότι σου ερχόταν στο κεφάλι σου. Ήσουν ξεροκέφαλος και αυτό που ήθελες θα το έκανες ο κόσμος να γυρνούσε ανάποδα.

Αχ μπαμπά μου μπορεί να μη στο παραδέχτηκα ποτέ αλλά στα μάτια μου φάνταζες ένας μικρός ήρωας. Χαιρόμουν να σε βλέπω έτσι ανεξάρτητο γιατί ένιωθα ότι είσαι το στήριγμα μου. Χαιρόμουν τις συζητήσεις μας γιατί πάντα κάτι με μάθαινες. Ακόμα και όταν τσακωνόμασταν και ας είχες άδικο με τον τρόπο σου με έφερνες στα νερά σου. Ξέρεις, θυμήθηκα μικρά. Κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πάσχα πως ήθελες να γλεντάμε και αυτό κάναμε. Και έσπαγες και πιάτα και φώναζε η μαμά. Έβαζες τραγούδια και πάλι φώναζε η μαμά και εμείς με σένα γελούσαμε. Την αγαπούσες και εκείνη και σου άρεσε να τη τσιτώνεις... Μπαμπά μπορεί να μη μας έδειξες ποτέ ότι μας αγαπάς αλλά το ξέραμε όλοι. Πάντα έλεγες ότι «όποιος πειράξει τα παιδιά μου θα έχει να κάνει με εμένα. Για εμένα ας πούνε ότι θέλουνε. Για εσάς δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου». Και έτσι ήσουν και τις τελευταίες σου στιγμές. Μου κράτησες το χέρι για να πάρεις όλη αυτή την αγάπη που ήξερες ότι σου είχαμε. Δεν πρόλαβα όμως να στο πω, δεν με αφήσαν να μπω μέσα να στο πω. Έμεινα απλά με την ανάμνηση του ζεστού χεριού σου και να σου χαϊδεύω το κεφαλάκι και να σου λέω «όλα καλά θα πάνε. Σκέψου το χωριό, τα προβατάκια σου. Σκέψου κάτι όμορφο».

Επέλεξες να φύγεις όμως. Προτίμησες να απαλλάξεις τον ευατό σου και εμάς από την ταλαιπωρία των τελευταίων μηνών. Ήσουν πάντα περήφανος για να καταδεχθείς ότι μπορεί όσα χρόνια ζωής και αν σου μένουν να τα περάσεις σε ένα κρεβάτι εξαρτώμενος από κάποιον άλλον. Ποτέ σου δεν το ήθελες αυτό. Πάντα ήθελες να είσαι μόνος, να δείχνεις δυνατός. Και έτσι έκανες και στο τέλος. Δε μας χαιρέτισες. Είπες απλά «Κορίνα βάλε μου κομπρέσες στα μάτια. Κάνε μου λίγο μασάζ γιατί πονάει το κεφάλι μου». Αχ μπαμπά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πονάει. Πονάει το γιατί, πονάει το ξαφνικό, πονάει γιατί πίστευα ότι είσαι πολύ δυνατός και μπορούσες να νικήσεις το θάνατο. Δεν περίμενα να πεθάνεις. Γιατί ξέρω ότι έχεις πεθάνει Σε είδα και δε ζω με τη ψευδαίσθηση ότι κάπου έχεις πάει και θα γυρίσεις. Το ξέρω αλλά μου είναι δύσκολο να το δεχτώ.

Θέλω τόσο πολύ να κάνουμε μαζί γενέθλια, Χριστούγεννα, Πάσχα... Θέλω τόσο πολύ να είσαι δίπλα μας στις χαρές μας, θέλω τόσο να σε ακούσω ξανά να μιλάς, να στέκεσαι περήφανος και να μας λες όλα καλά θα πάνε θα δείτε. Θα αλλάξουν τα πράγματα...

Μπαμπά βίωσες πολύ κακία στη ζωή σου από κάποιους και δεν σου άξιζε. Ποτέ όμως δεν κράτησες κακία.. Πάντα έλεγες ότι θα τα βρούνε μπροστά τους. Η φύση εκδικείται. Ποτέ δεν σε άκουσα να εύχεσαι το κακό αυτών που σε έβλαπταν. Απλά προχωρούσες.

Πονάει μπαμπά..Πονάει πολύ. Και κάθε μέρα η απουσία σου θα μεγαλώνει.. Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ..Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και απλά όταν τα ανοίξω να είσαι πάλι εδώ.. Σαν να μην έγινε τίποτα και ποτέ... Ξέρω είσαι καλύτερα, ξέρω ηρέμησες, ξέρω ότι εσύ το επέλεξες να φύγεις.. Και ξέρω ότι είναι εγωιστικό που ήθελα να μείνεις και άλλο μαζί μας..

Έχω τόσα πολλά να σου πω, τόσα πολλά να θυμηθώ, τόσα πολλά που θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου και δεν πρόλαβα... Και κυρίως σε αγαπάω μπαμπά.. Σε αγαπάω πολύ... Εύχομαι να βρήκες τη γαλήνη εκεί που είσαι τώρα. Είμαι σίγουρη ότι βρήκες και το σκυλάκι μας την Άρτεμη και είστε καλά. Περπατάτε μαζί και έχετε ο ένας συντροφιά τον άλλον. Γιατί πάντα αγαπούσες τα ζώα.. Ήταν η καλύτερη συντροφιά έλεγες...

Καλό ταξίδι μπαμπά μου... Για μένα πάντα θα είσαι ο δικός μου «αθάνατος».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου