ΜΑΝΑ: ΜΙΑ ΑΦΑΝΗΣ ΗΡΩΙΔΑ

Καθισμένη στο μπαλκόνι, κοιτώντας τα αυτοκίνητα να περνάνε πάνω κάτω αλλά και ηρεμώντας παράλληλα από τη θέα της θάλασσας σκέφτομαι τι θέλω να γράψω, πως να ξεκινήσω, τι θέλω να πω. Κουρασμένη και μόλις έχω γυρίσει από μια βόλτα με τα πιτσιρίκια μιας φίλης μου αναρωτιέμαι τι έχω ανάγκη να γράψω; Για κάποιον χαμένο έρωτα; Για την αθωότητα των παιδικών χρόνων; Για τη χαρά του να είσαι γονιός; Για τι από όλα;

Όχι σήμερα δεν είμαι σε φάση να γράψω τίποτα για χαμένους έρωτες, φιλίες, να σχολιάσω κάποιο κακώς κείμενο της εποχής ή να φιλοσοφήσω κάποιο θέμα. Σήμερα, κοιτώντας τα πιτσιρίκια να παίζουν με τη μαμά τους θέλω να γράψω και να εκφράσω όλα αυτά που νιώθω για τη δική μου μαμά. Βλέπεις η μητρότητα από τι έχω ακούσει είναι η πιο σημαντική περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας, άρα είναι φυσικό και επόμενο να δίνει τόση αγάπη στα παιδιά της, αγάπη που ίσως και η ίδια δεν μπορεί να αντέξει κάποιες φορές.

Η δικιά μου μαμά στα μάτια μου φαντάζει μια σύγχρονη ηρωίδα. Από τότε που θυμάμαι τον ευατό μου πάντα η μαμά μου ήταν εκείνη που αγωνίζονταν να μη μας λείψει τίποτα. Δουλεύοντας συνεχώς παρόλα αυτά πάντα έβρισκε χρόνο για να είναι κυρία στο σπίτι της. Φρόντιζε το σύζυγό της, διάβαζε τα παιδιά της, έκανε φασίνα στο σπίτι της, περιποιούνταν τους καλεσμένους της και είχε μονίμως ένα ηλίθιο χαμόγελο που τότε μου φαινόταν εκνευριστικό, τώρα όμως θα έδινα τα πάντα για να επιστρέψει εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη της.

Ήρεμη γυναίκα χωρίς να έχει τρελές απαιτήσεις, πάλευε και ακόμα παλεύει για τα παιδιά της παραμελώντας πολλές φορές τον ευατό της, ενώ κάποιες άλλες λειτουργεί ως πυροσβέστης στις διαμάχες που έχουμε σαν αδέρφια. Μια γυναίκα μάχιμη, που δε σταμάτησε ποτέ να το βάζει κάτω παρά το γεγονός ότι της έτυχαν πολλά σε όλη της ζωή. Πάντα όμως σε ότι και αν τύχαινε έλεγε: «Μπορεί να έχω μετανιώσει για πολλά στη ζωή μου, μπορεί να έχω περάσει πολλά αλλά αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να μετανιώσω και το οποίο με κρατάει ακόμα στα πόδια μου σε κάθε δυσκολία που έρχεται, είστε εσείς. Ο καθένας από εσάς μου δίνει δύναμη με το δικό του ξεχωριστό τρόπο».

Και πως άλλωστε μια μάνα να μη νιώθει έτσι για το παιδί της; Εννιά μήνες το κουβαλούσε μέσα της. Ένιωθε τα πάντα για εκείνο, μέχρι και τον πιο μικρό χτύπο του. Αγωνιούσε μαζί με αυτό να πάνε όλα καλά. Να το φέρει στον κόσμο, να το αγκαλιάσει, να δει τον πιο ωραίο λόγο για τον οποίο άντεξε όλα όσα συμβαίνουν στη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης. Ακόμα και μέσα στην κοιλιά της φρόντιζε να το προστατεύει και να χτίσει τις βάσεις για να έρθει υγιές σε αυτόν τον κόσμο. Και ύστερα πόσες φορές δε ξενύχτησε στο πλάι του γιατί είχε πυρετό, βήχα, συνάχι ή περνούσε κάποια από τις παιδικές αρρώστιες. Ήταν εκείνη που πήγε μαζί με το παιδί της να κάνει το πρώτο εμβόλιο του, εκείνη η οποία του έβαλε οινόπνευμα στις πρώτες γρατζουνιές του από τα παιχνίδια. Εκείνη που φώναζε στον άντρα της επειδή ήταν πιο χαλαρός με τα παιδιά του. Ναι, υπερπροστατευτική ειδικά στο πρωτο παιδί της.

Περνώντας τα χρόνια ήταν εκείνη η οποία πέρασε μαζί με το παιδί της την εφηβεία του, καρδιοχτύπησε και ξενύχτησε μαζί του διαβάζοντας για τις εξετάσεις που θα του εξασφάλιζαν το μέλλον του. Όχι, δεν ήταν πιεστική. Ήταν απλά δίπλα του με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Και ύστερα ήταν εκείνη που χάρηκε περισσότερο ίσως και από το παιδί της όταν είδε ότι κάποιο όνειρό του πραγματοποιήθηκε. Και όταν ήρθε κάποια απογοήτευση, όταν είδε το παιδί της λυπημένο ένιωσε ένα μαχαίρι να σκίζει την καρδιά της. Θα έδινε τα πάντα για να πάρει τον πόνο από το παιδί της και να το δει πάλι να χαμογελάει. Ναι, μάνα μια λέξη, μια γυναίκα, πολλοί και σημαντικοί ρόλοι.

Για μένα η μαμά μου υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα ένας μικρός ήρωας μέσα στην καρδιά μου. Θα είναι πάντα ένας από τους ανθρώπους που θα με εμπνέει και θα μου δίνει δύναμη να προχωράω στη ζωή μου. Και όσο και αν τσακωνόμαστε και τη φωνάζω για πολλά, παρόλα αυτά την αγαπάω τόσο πολύ. Άλλωστε ποιος είπε ότι κάποιος τσακωμός δε δένει καλύτερα δυο ανθρώπους και δε δυναμώνει τα συναισθήματα τους ακόμα περισσότερο;

Μαμά σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα έκανες αυτά τα χρόνια για μένα. Ευχαριστώ και για όλα όσα θα κάνεις ακόμα. Αξίζουν συγχαρητήρια και σε σένα και σε όλες τις μανάδες για το ρόλο που επιτελείτε σε αυτή την κοινωνία. Ναι, μπορεί όταν κάνω δικά μου παιδιά να γίνω σαν και εσένα, μπορεί και τα αδέρφια μου να παντρευτούν γυναίκες που σου μοιάζουν, όμως πάντα στην καρδιά μας θα είσαι η μία και μοναδική αγάπη της ζωής μας, ο φάρος που θα μας δίνει το φως να πορευτούμε σε αυτό που λέγεται ζωή.