ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΘΑΡΡΩ

Είναι και τα σκαλάκια που κοιτάς κάθε φορά που μπαίνεις στο σπίτι..

Είναι και εκείνο το χαμόγελο που το βλέπεις κάθε φορά και λιώνεις.

Είναι και εκείνο το γέλιο που αντηχεί στο μυαλό σου συνεχώς

Είναι και αυτή η χαρά σου όταν τον βλέπεις, αυτή η ανυπομονησία σου μέχρι να τον δεις

Είναι και αυτό το προστατευτικό «έλα να σε πάρω μια αγκαλιά αφού ξέρω ότι κρυώνεις»

Είναι και αυτό που δε θες να ξεκολλήσεις από πάνω του. Θέλεις τα δυο κορμιά σας να μείνουν εκεί, ενωμένα, αγκαλιασμένα, σαν να τα πάγωσε ο χρόνος, καταδικασμένα να ζήσουν τόσο έντονα συναισθήματα..

Και ύστερα είναι και το φιλί.

Είναι εκεί που δε θες να ξεκολλήσεις τα χείλια σου από τα χείλια του.. Θέλεις να γευτείς κάθε σπιθαμή των χειλιών του. Να νιώσεις το πάθος του, να ενωθούν οι ανάσες, να βγουν στην επιφάνεια όλα εκείνα που ήταν κρυμμένα και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή...

Είναι αυτά, είναι και τόσα άλλα....

Είναι το τώρα..

Αυτό που ζεις, αυτό που σε συνεπάρει σε κάθε βήμα, κάθε στιγμή, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Αυτό που θες να το ζήσεις αλλά σε φοβίζει τόσο πολύ...

Και αν αλλάξει; Και αν είναι πολύ νωρίς που τα νιώθω όλα αυτά; Και αν τελειώσει; Αν, αν, αν..

Πολλά αν! Απλά ζήσε το, απόλαυσε κάθε στιγμή μαζί του, γνώρισε τον, πιάσε τον από το χέρι και προχωρήστε μαζί μπροστά στο άγνωστο αλλά κοινό σας μέλλον...

Ακόμα και αν χαθείτε θα έχετε μοιραστεί τόσες στιγμές μαζί που θα μείνουν εκεί..χαραγμένες στο μυαλό σας και στη ψυχή σας...

Σαν ο χρόνος όντως να σταμάτησε εκεί. Στην πρώτη σας επαφή, στο πρώτο σας φιλί, στην πρώτη σας ματιά, στην πρώτη σας αγκαλια...

Εκεί. Εσύ και αυτός...

Καλό ταξίδι λοιπόν.....