Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ BULLYING

Μια τόσο όμορφη ημέρα, Κυριακή 15 Μαρτίου, στιγματίστηκε από ένα τόσο θλιβερό γεγονός. Το θάνατο ενός νέου παιδιού, του 20χρονου αγνοούμενου φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο αν και ήταν κάτι που το απεύχονταν τόσο η οικογένεια του όσο και απλοί άνθρωποι που ευαισθητοποιήθηκαν από την εξαφάνιση του και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συμμετέχουν και αυτοί στις έρευνες. Πολύς ντόρος, σωρεία αποκαλύψεων και ένα τραγικό φινάλε που πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Ο Βαγγέλης ήταν θύμα bullying όπως ενδεχομένως είναι και άλλα παιδιά γνωστά, άγνωστα. Παιδιά της διπλανής πόρτας, ακόμα και δικά μας παιδιά που πάνε σχολείο και δεν μιλάνε γιατί φοβούνται την omerta του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος. Παιδιά που μπορεί να διαφέρουν από τους άλλους ως προς τα σωματικά προσόντα, ως προς τα νοητικά, ως προς την κοινωνικότητα ως προς πολλά άλλα...

Και τότε έρχονται εκείνοι οι ψευτόμαγκες, εκείνοι οι δειλοί και άναδροι νεαροί και αρχίζουν να τους πειράζουν και να μετατρέπουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή τους στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στο ΤΕΙ ή όπου αλλού σε εφιάλτη. Εκείνοι που προφανώς οι γονείς τους δεν τους έδωσαν ένα χεράκι ξύλο όταν έπρεπε, εκείνοι που οι γονείς είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την ανατροφή τους, εκείνοι που χρίζουν άμεσης ιατρικής βοήθειας αλλά οι γονείς κωφεύουν ηθελημένα.
Ναι φίλτατοι γονείς είστε και εσείς συνένοχοι που τα παιδιά σας είναι δολοφόνοι. Δολοφόνοι ψυχών και συνειδήσεων. Ο Βαγγέλης ήταν ένα παιδί που πήγε να σπουδάσει γεμάτο όνειρα, χαρά, ελπίδα ονειρευόμενος μια φοιτητική ζωή όπως και τόσα παιδιά. Ένα παιδί που ξενιτεύτηκε από το σπίτι του, μια μάνα και ένας πατέρας που μοχθούσαν να του παρείχαν τα απαραίτητα για να εκπληρώσει το όνειρο του. 'Ένα παιδί όπως ίσως να ήταν το δικό μου παιδί, ο δικός μου αδερφός, το δικό σου παιδί, το παιδί όλων μας.



Πρώτα ο Αλεξ, τώρα ο Βαγγέλης, αύριο η Μαρία, ο Νίκος, ο Κώστας, η Ελένη...Όλα παιδιά θύματα του bullying .. Η Μαρία ελαφρόμυαλη κατά τους συμμαθητές της, ο Νίκος με παραπάνω κιλά, η Ελένη κλειστή και ευαίσθητη, ο Κώστας ορφανός και με κάποιο είδος νοητικής στέρησης.. Όλοι τους θύματα μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να αποδειχτεί το διαφορετικό. Μιας κοινωνίας που δεν μπορεί να το αγαπήσει. Μιας κοινωνίας ψυχρής, απάνθρωπης, σκληρής. Εκείνης της κοινωνίας που ντρέπεσαι να είσαι μέλος της. Να ανήκεις σε αυτήν.

Μπορώ να πω και να γράψω πολλά.. Να μιλάω ώρες χωρίς να είμαι ειδικός αλλά ίσως έχοντας κάποια εμπειρία, ίσως έχοντας πέσει και η ίδια παλιά θύμα bullying, για αυτό το θέμα. Αυτό όμως που θέλω να πω και έχει την πιο μεγάλη σημασία είναι το εξής: Σταματήστε επιτέλους να κρίνετε τους ανθρώπους με όσα βλέπετε. Δείτε αυτό που πραγματικά είναι. Δείτε μέσα στη ψυχή τους και αγαπήστε τους. Και ίσως εκπλαγείτε από το μεγαλείο τους. Όσο για τα παιδιά που πέφτουν θύματα bullying σπάστε τη σιωπή σας και μιλήστε. Μιλήστε σε όποιον μπορείτε και όλο και κάποιος θα σας ακούσει και θα ενδιαφερθεί να σας βοηθήσει. Σιγά-σιγά γίνεται η αλλαγή. Σιγά-σιγά μπορεί αυτή η κοινωνία να αλλάξει και οι ένοχοι να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Δάσκαλοι, γονείς, μαθητές δράστε. Ενεργείστε και καταδικάστε όποιο φαινόμενο πέσει στην αντίληψη σας. Φωνάξτε, χρησιμοποιείστε κάθε νόμιμο μέσο. Σπάστε τη σιωπή σας και θα έρθει η αλλαγή. Μην επιτρέψουμε, επιτρέψετε άλλα τέτοια φαινόμενα αλλιώς αυτόματα είμαστε όλοι συνένοχοι στο φόνο του Βαγγέλη και του κάθε Βαγγέλη...

Η σιωπή δεν είναι χρυσός παρά την παροιμία. Μίλα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου