Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Και έρχεται κάποτε η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι δεν έχει νόημα να παρακαλάς κανέναν και για τίποτα! Είτε πρόκειται για φίλους, είτε για σχέσεις, είτε για αυτόν-ην που απλά γουστάρεις. Είναι άλλωστε χάσιμο χρόνου να παρακαλάς ανθρώπους που μπορεί να αργούν αλλά εντέλει σου δείχνουν τις προθέσεις τους. Γιατί λοιπόν να παρακαλάς κάποιον να σε γουστάρει με το ζόρι; Δε γίνεται και το ξέρεις. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του σε αυτή τη ζωή, get over it και προχώρα παρακάτω.

Στον ερωτικό τομέα με θλίβει μόνο το γεγονός ότι αφού δεν είσαι σίγουρος από την αρχή μη ξεκινάς τίποτα γιατί στο τέλος κάποιος από τους δυο θα πλήγωθεί. Αφού δε γουστάρεις και θες να περάσεις την ώρα σου βρες άλλο τρόπο ή κάνε το ξεκάθαρο από την αρχή. Θα πρέπει να μυρίζουμε κάθε φορά τα νύχια μας για το τι θέλετε, τι νιώθετε, γιατί όλη αυτή η συμπεριφορά; Ε όχι, αυτό πονάει περισσότερο από την αλήθεια κατάμουτρα. Και κυρίως πονάει γιατί ενώ ήξερες ότι όλα αυτά δεν οδηγούν πουθενά προσπαθούσες αντί απλά να αποδεχτείς ότι μπορεί και να μη σε γουστάρει. Ναι, δε σε γουστάρει τελικά! Οκ, ξεπέρασε το και πάμε παρακάτω...Γιατί όταν λες την αλήθεια εκεί ξέρεις που βαδίζεις. Δεν εθελοτυφλείς, δεν ελπίζεις, δεν προσπαθείς.. Απλά αποφασίζεις αν θα δεχτείς να παίξεις το παιχνιδάκι του άλλου ή θα μείνεις εκτός παιχνιδιού.

Στο φιλικό πάλι τα πράγματα περιπλέκονται.. Ενώ στην αρχή όλα μοιάζουν ιδανικά και θεωρείς ότι αυτά τα άτομα είναι φίλοι σου, είναι παρέα σου, τελικά μια ωραία μέρα πολλά μπορούν να ανατραπούν. Εξαφανίσεις, τηλέφωνα που ποτέ δεν πάρθηκαν, δικαιολογίες του τύπου «Να κανονίζαμε τελευταία στιγμή», «Να δεν ξέραμε πως να έρθεις», «Να ξέρεις, ε, ο, α», κοινοί έξοδοι χωρίς εσένα φυσικά, είναι μερικά από τα στοιχεία που σου δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Και κάνεις υπομονή λίγο καιρό. Λες δεν μπορεί, ιδέα μου θα είναι... Δε συμβαίνει κάτι.. Και πάλι εθελοτυφλείς! Συμβαίνει ανόητε-η! Δε σε γουστάρουν απλά! Βαρέθηκαν την παρέα σου ή για τους δικούς τους λόγους με το που σε βλέπουν τους «γυρνάνε τα έντερα» που λέει και ο λαός. Και όταν πια μαθαίνεις ότι η παρουσία σου ενοχλεί για τους Χ, Ψ λόγους νιώθεις ένα κύμα απογοήτευσης να σε κατακλύζει. Μία στεναχώρια για το χρόνο που έχασες, για τα συναισθήματα που επένδυσες πάνω σε ανθρώπους.. Και η στεναχώρια γίνεται θυμός και ο θυμός πείσμα.

Έτσι ξυπνάς ένα ωραίο πρωι αφού έχει μεσολαβήσει ένα διάστημα στεναχώριας και λες δε πάτε να κουρευτείτε όλοι σας; Αρκετά, έκανα το μαλακά στα πάντα! Αρκετά παρακάλεσα, αρκετά εθελοτυφλούσα, αρκετά στεναχωρήθηκα για σένα και για σένα και για σένα! Και προχωράς μπροστά, μένοντας με τις αναμνήσεις, παίρνοντας κάποια μαθήματα, ελπίζοντας στα καλύτερα... Σε όλα αυτά που θα έρθουν... Και ας αργήσουν! Γιατί τελικά η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και ο τρόχος όσο αργά και αν γυρνάει κάποια στιγμή θα γυρίσει.. Άλλωστε η ζωή συνεχίζεται είτε με παρουσίες, είτε με απουσίες...Και στην τελική εκείνοι θα χάσουν.. Όχι εσύ! Εσύ έδωσες ότι ήταν να δώσεις! Όποιος δεν το εκτιμάει απλά δεν αξίζει να είναι στη ζωή σου γιατί στη ζωή σου πρέπει να μένουν αυτοί που σε εκτιμάνε για αυτό που είσαι και που είπαν είμαι εδώ για σένα και στην τελική το απέδειξαν! Και εσύ παίρνεις μια βαθιά ανάσα, γεμίζεις τα πνευμόνια σου με οξυγόνο, αναπνέεις ξανά μετά από καιρό και ξεκινάς από την αρχή....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου