ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΥΧΑΙΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ

Και έρχονται και φεύγουν οι άνθρωποι από τη ζωή μας.. Άνθρωποι περαστικοί, άνθρωποι τυχαίοι, άνθρωποι σημαντικοί, άνθρωποι, άνθρωποι...Πότε δεν σταματάνε να περνάνε από τη ζωή μας.. Κάποιες φορές μας κάνουν καλό, κάποιες φορές όμως μας κάνουν κακό.. Μας σημαδεύουν και οι πληγές από τα σημάδια τους κάνουν πολύ καιρό να επουλωθούν. Και μένουν εκεί οι πληγές να μας θυμίζουν πόσα δώσαμε, πόσα επενδύσαμε πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, πόσο αφεθήκαμε και πόσο πιστέψαμε στα λόγια τους. Σε εκείνα τα λόγια που έχεις τόσο ανάγκη να τα ακούσεις, να τα πιστέψεις, ανεξάρτητα σε τι φάση της ζωής σου βρίσκεσαι, ανεξάρτητα από τη σχέση που έχεις με τον καθένα από αυτούς. Άλλωστε δεν έχει σημασία..Είτε ερωτική, είτε φιλική η σχέση σε πονάει εξίσου. Μη σου πω ότι, η φιλική ίσως σε πονάει περισσότερο, αφού ένας έρωτας ξέρεις ότι κάποια στιγμή μπορεί και να τελειώσει... Ενώ ένας φίλος σου και μάλιστα πολύ καλός, δεν θες να εξαφανιστείς τόσο εύκολα και τόσο απλά από τη ζωή σου..

Και μένεις εκεί κάθε φορά να μετράς πόσοι έμειναν τελικά δίπλα σου, πόσοι ήταν εκεί πραγματικά για εσένα, πόσοι νοιάστηκαν και έδωσαν όσα έδωσες εσύ, πόσοι σε αγάπησαν και σε δέχτηκαν για αυτό που πραγματικά είσαι, πόσοι έκαναν τελικά πράξη τα λόγια τους.. "Και μου βγαίνουν πάντα λίγοι ή μου βγαίνουνε πολλοί σ' ένα μέτρημα που ανοίγει την παλιά μου την πληγή" λέει η Νατάσα Μποφίλιου και δεν μένει παρά να συμφωνήσω. Και αυτή η παλιά πληγή εξακολουθεί να πονάει, μένει πάντα κρυφά ανοιχτή θυμίζοντας σου συνεχώς πόσοι άνθρωποι πέρασαν από τη ζωή σου και τι σου άφησε ο καθένας να θυμάσαι.

Πρέπει λοιπόν να αποδεχτούμε το γεγονός ότι όσο ζούμε όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα περνάνε από τη ζωή μας.. Άλλοι θα περνάνε γρήγορα και βιαστικά, χωρίς να τους αντιληφθούμε και άλλοι θα κάνουν τόσο εμφανή την παρουσία τους, αφήνοντας μας με τη φυγή τους σημάδια που δύσκολα θα εξαφανιστούν ή τουλάχιστον θα εξαφανιστούν μετά από πολύ καιρό. Άλλοι θα μας αποδέχονται για αυτό που είμαστε και θα συνεχίζουν να προχωράνε μαζί μας και άλλοι δεν θα μπορούν να το αποδεχτούν και θα εξαφανίζονται με την πρώτη ευκαιρία. Κάποιοι ίσως μας αγαπήσουν για όλα αυτά που είμαστε και κάποιοι άλλοι από φόβο για το διαφορετικό θα εξαφανιστούν..

Επομένως οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο και το τραγούδι της Νατάσας Μποφίλιου "Το μέτρημα", είναι ίσως το αντιπροσωπευτικότερο όλων αυτών των συναισθημάτων...