ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Πριν κάποιους μήνες ήρθες στη ζωή μου εσύ μικρό, ύπουλο αλλά αγαπημένο μου ημίαιμο πεκινουά. Ο ερχομός σου ήταν βάλσαμο για όλους μας καθώς πριν κάποιους μήνες είχαμε χάσει - μετά από 8 χρόνια- το πρώτο μας σκυλάκι την Άρτεμη.

Η γνωριμία μας πολύ περίεργη. Εγώ περπατούσα και όταν σε είδα απλά σου χαμογέλασα. Και τότε εσύ άρχισες να με ακολουθείς. Δεν έδωσα σημασία.. Λέω θα είσαι του μαγαζιού, θα έρθεις μέχρι ένα σημείο και θα γυρίσεις πάλι. Όμως εσύ εκεί.. Επέμενες να με ακολουθείς για πολλή ώρα ακόμα. Μάταια προσπάθησαν μερικοί της γειτονιάς να σε γυρίσουν πίσω στο μαγαζί, θεωρώντας ότι εκεί είναι η οικογένεια σου. Εσύ εκεί.. Επέμενες να ακολουθείς εμένα..
Από πληροφορίες έμαθα ότι δεν ανήκες πουθενά, ήσουν απλά ένα σκυλάκι που ακολούθησε ένα κοριτσάκι από το σχολείο μέχρι το σπίτι της. Αποφάσισα να περάσεις μαζί μου το βράδυ και να σε κρατήσω μέχρι να μπορέσουμε να βρούμε την αληθινή σου οικογένεια... Με δισταγμό έγινες δεκτός στο σπίτι καθώς ακόμα ήμασταν όλοι μουδιασμένοι και με ανάμεικτα συναισθήματα από το θάνατο της Άρτεμης. Και όμως με όλη τη συμπεριφορά σου έγινες αμέσως αποδεκτός από την οικογένεια μας..

Ακολούθησαν φωτογραφίες, αναρτήσεις στο διαδίκτυο, επίσκεψη στο κτηνίατρο και ένα «ταξίδι» 2-3 ημερών για να βρούμε το αληθινό σου σπίτι. Όμως αυτό που ανακάλυψα δεν μου άρεσε καθόλου. Ανήκες σε οικογένεια τσιγγάνων οι οποίοι σε κακομεταχειρίζονταν, σε είχαν άπλυτο, νηστικό ενώ ήταν θαύμα πως είχες γλιτώσει πολλές φορές από το να σε χτυπήσει ένα αμάξι. Και τότε αποφάσισα να σε κρατήσω. Να μείνεις μαζί μου και να σου προσφέρω όσα είχες στερηθεί τα πρώτα 2 χρόνια της ζωής σου.. Όχι πολλά, όχι ακριβά αλλά πολύ σημαντικά.. Αυτά που μπορούσα και θα μπορώ πιστεύω να σου προσφέρω όσα χρόνια και αν περάσουν σε ότι κατάσταση και αν είμαι. Και αυτά δεν είναι άλλα από ένα πιάτο φαί, μία στέγη και πολλή πολλή αγάπη... Έξι μήνες μετά και με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των αδέσποτων ζώων κοιτώντας σε συνειδητοποιώ ότι δε μετάνιωσα καθόλου που αποφάσισα να σε κρατήσω και να μη σε δώσω σε κάποιο κυνοκομείο.. Δεν μετάνιωσα ούτε λεπτό που σου χαμογέλασα, σε χάιδεψα, σου πρόσφερα μια στέγη μία κρύα νύχτα του χειμώνα. Δε μετάνιωσα γιατί ξέρω, το βλέπω στα μάτια σου πόση αγάπη και ευγνωμοσύνη δείχνεις..

Στα μάτια κάθε αδέσποτου βλέπω εσένα... Σε κάθε αδέσποτο που χαμογέλαω είσαι εσύ. Κάθε αδέσποτο που χαιδεύω. Και όλα έχουν το ίδιο ακριβώς βλέμμα με εσένα. Της ευγνωμοσύνης... Γιατί βλέπεις Άρη μου τα σκυλιά εκτιμούν τα λίγα και ανταποδίδουν την αγάπη που τους δείχνεις σε αντίθεση με τους ανθρώπους. Για αυτά ένα χαμόγελο, ένα πιάτο φαί, λίγο νεράκι, ένα χάδι είναι αυτά που πραγματικά επιθυμούν. Είναι όλα εκείνα που θέλουν. Και αν μπορείς να τους προσφέρεις και ένα σπίτι συγχαρητήρια μόλις απέκτησες ένα μόνιμο και πιστό φίλο που θα είναι πάντα εκεί για εσένα.. Κάθε ώρα, κάθε λεπτό, σε όλες τις εύκολες και δύσκολες καταστάσεις.

Για αυτό ας δίνουμε μέρος της αγάπης μας σε όποιο αδέσποτο μπορούμε. Δεν μας κοστίζει τίποτα και προσφέρει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σε όλους τους τετράποδους φίλους μας. Και αν μπορούμε να προσφέρουμε και ένα σπιτικό θα είναι το ιδανικό..

Άρη μου σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου. Μακάρι να μπορέσω κάποτε να υιοθετήσω και άλλα αδέσποτα. Να μπορέσω να δώσω σε όσα περισσότερα μπορώ την αγάπη που δείχνω σε εσένα... Μακάρι κάποια στιγμή να πάψουν να υπάρχουν αδέσποτα και όλα να βρουν την ευτυχία που πραγματικά αναζητούν....